"Jak się sam za coś nie zabierzesz, to dupa wyjdzie..."

Ok. Trzeba zatem samemu. Apel został wysłuchany i odrzucony. Czytelnicy jednakowoż lubią ten dział, więc i ja go lubię. Zatem teraz jedyne co mi pozostaje, to samemu go ożywiać.

Z góry przepraszam za jakość tego co tworzę, ma to być forma blogowa, zatem może tutaj pojawic sie coś, co niewątpliwie w innej sytuacji wylądowałoby w Komitecie Zakładowym. Ale - jak się nie ma co się lubi, to się lubi co się ma. Pucek wam o Smoleńsku nie napisze, Grzelo tak samo o tym, który piłkarz Legii Warszawa lubi drapać się po lewym, a który po prawym jajku po przegranym meczu...

Jest wtorek, Błażej w przedszkolu, kawa wypita, śledzik zjedzony (polecam: koreczki śledziowe w oleju firmy SEKO - stestowałem kilkanaście marek, ale tylko ta jest naprawdę smaczna), żona jeszcze śpi. Zanim zabiorę się do codziennej, nudnej pracy programisty, odpaliłem ten sympatyczny edytorek, który pozwala przelewać swoje wypociny bezpośrednio na ekrany tysięcy odwiedzających nas ludzi. Czy to będzie o czymś? Nie wiem. Zależy, czy będzie natchnienie.

Okazja teoretycznie nastrajająca do twórczości była, bo tego typu tragedie, jak ta smoleńska, wyzwalają we mnie dość duże pokłady emocji, które w wielu przypadkach przekładały się na jakieś nowe pomysły muzyczne. Tym razem było inaczej, bo miast napisać coś nowego, odpaliłem odtwarzacz ze swoimi starymi piosenkami, i okazało się, że w sumie to, co można było nadać - już zostało nadane.

Chcę się z wami zatem podzielić utworami, które kiedyś napisali wybitni poeci, a które potem zostały wzbogacone muzyką i wypuszczone moim głosem, w nowej formie, z nową emocją, lecz z tym samym przekazem.

Nie skupiajcie się na mnie. Skupcie się na słowach, muzyce, emocji. Warto.

Rafał Kowalewski - Modlitwa, sł. Stanisław Grochowiak, muz. Tadeusz Kowalewski

Rafał Kowalewski - Kochanowskiego Przekład Psalmów, sł. Jan Twardowski, muz. Rafał Kowalewski