Można się przegadywać czy pasuje dzisiaj bardziej „Imagine” czy „Błogosławię zło”, bądź co innego, ale nie mogę patrzeć na to, jak wszystkie „gadające głowy” przegadują się w mieleniu trupa. A Amerykanie, też inni ludzie cieszą się, świętują jakby mieli pójść do McDonald’s i dostać te hamburgery z bin Ladena. Kto szybciej, kto pierwszy ten za darmo. BBQ mogliby też mieć w promocji, zrobić z krwi żołnierzy i cywilów. Nie tylko swoich. No to smacznego.

Winston krzyknąłby: ha, nie żyje ta krwawa bestia!

Tymczasem wojna z terroryzmem coraz częściej przypomina wyprawy krzyżowe. Krzyżowcy, tfu… żołnierze jadą, giną lub przywożą łupy. Trupy wracają żegnane flagami. I jest cała ta ceremonia, strzały.

Nie pochwalam terroryzmu i bin Ladena. Oczywiście, że brzydzi mnie. Zatracił wiele cech człowieczeństwa – podstawowe i może nawet wszystkie. Bez polemiki. Ale był człowiekiem. Nie chciałbym go pochować na Wawelu. Jednak to nie jest mecz piłki nożnej, gdzie wychodzi się z flagą i wiwatuje.

Etyka dzieci jest bezkompromisowa, jeśli dobrze zrozumiałem Aleksijewiczową. Jest po dobrej stronie mocy. Taka powinna być. Umiera piesek, umiera kotek, zwierzątko, umiera babcia, dziadek, człowiek. Życie uszło. Jeśli nawet nie są smutne, to nie cieszą się. Nie piszę o żałobie. Bawią się dalej, ale nie tym, nie zabijaniem, nie trupami. Choćby LEGO, lubiłem LEGO.

Chcę pozostać takim gówniarzem. Etycznie. Tak zwykle forever young.