Marzeń czar – epizod 3

Za nami półmetek rozgrywek pierwszo ligowych. Ja jako manager uniknęłem straty posady a klub, z trzema wygranymi z rzędu w ostatnich meczach rundy jesiennej kompletnej kompromitacji. Zarząd, piłkarze jak i sami Szczecińscy kibice, my wszyscy mięliśmy nadzieje nadzieję na lokate w pierwszej siódemce na koniec sezonu. W zasadzie taki był też plan. Ale głównym warunkiem było znalezienie klasowego piłkarza zarówno w ataku jak i pomocy. I po części się to udało. Otóż w chwili gdy piłkarze i reszta sztabu wzięła wolne po jakże ciężkim okresie. Ja nie marnując czasu wyjechałem do Francji i spotkałem się z managerem Olympique Lyonnais. Z Claudem Puelem znamy się jeszcze z OSC Lille gdzie miałem okazje odbywać staż. Pojechałem do niego po wcześniejszym zaproszeniu. On był moim mentorem. Chociarz ma trochę inny styl tworzenia drużyny. We Francji spędziłem blisko tydzień. Przez ten czas Claude dał mi wiele cennych wskazówek jak poprowadzić zespół. W ostatnim dniu wpomniałem mu że chciałbym poszerzyć kadre a on polecił mi chłopaka z Angoli. Świetny napastnik z dobrymi warunkami fizycznymi i bez klubu. Akurat sam go testował ale znalazł kogoś lepszego. Choć ciągle podkreślał o jego talencie. Dał mi namiary do niego i zaraz po wylądowaniu w Berlinie zadzwoniłem do niego. Było już późno ale opłacilo się. 3 dni później Igo Nascimento był już zawodnikiem Pogoni. Teraz trzeba się było przygotować do drugiej części sezonu kondycyjnie i taktycznie. Drugim graczem jakiego chciałem sprowadzić był Dobry środkowy pomocnik, najlepiej defensywny i prawo skrzydłowy, szybki i z pomysłem na minięcie rywali. Niestety żadnego nie znalazłem który byłby lepszy od tych co już mam i byłby dostępny z wolnego transferu. Więc skoro sprawy kadrowe zakończyłem a ekipa zjechała się po zimowych wakacjach to przyszedł czas na wpojenie zawodnikom nowej taktyki.

Musiałem zrezygnować z klasycznego ustawienia 4-4-2 na bardziej ofensywny. Z faktu, że miałem kilku szybkich napastników postanowiłem ustawić zespół z trzema napastnikami. Na środku wystawiłem Igora. Na lewo powędrował Kowal A z prawej strony miał dośrodkowywać Lebedyński. W pomocy mięli grać Koman, Przytuła i Parzy. Obrona bez zmian a w bramce stał Krzysztof Pyskaty. Wciąż nastawienie zespołu było neutralne z naciskiem na ofensywe skrzydłem przy lini bocznej. Jedno prostopadłe podanie do napastników i szybki gol. Czas pokazać co poprawiliśmy w lidze.

Pierwszy mecz i gośiliśmy u siebie MKS Kluczbork. Po wyrównanym pojedynku wygraliśmy 2:1, ale już w łodzi polegliśmy z Łks-em 4:0. Przez pierwsze 5 kolejek zdobyliśmy 9 pkt. Nasza gra była ofensywna ale i na granicy ryzyka stracenia bramki. O dziwo wszystko wychodziło lepiej a i pod bramką rywali robiliśmy popłoch. Na szczególne uznanie zasłużył Igor Nascimento który w co drugim meczu strzelał gola. Na koniec sezonu było widać błędy w przygotowaniu fizycznym. 3 ostatnie mecze to same porażki a szkoda bo mogliśmy zająć Miejsce co najmniej 7-8 a skończyło się na 11. Duży wkład w zdobyte pkt miał Koman, Parzy, ROpiejko i Igor. Dwaj pierwsi razem mięli 17 asyst. Ropiejko w 24 meczach zdobył 10 bramek a Igor wystąpił w całej rundzie wiosennej wpisując się na listę strzelców 8 razy.

Awans wywalczyli Gks Katowice i Łks Łódź. Mimo tego, że na początku sezonu deklarowałem miejsce w górnej połowie tabeli to na pewno miałem cichą nadzieje na awans. Jednak brak doświadczenia zrobił swoje. Są też plusy. Bo Mikołaj Lebedyński w 25 meczach zdobył 9 bramek, 5 razy asystował innym i 4 razy był najlepszym zawodnikiem mimo młodego wieku. Obok Ropiejki stał się najlepszym strzelcem w drużynie ale jego nie równa forma zrobiła swoje. Piłkarzem roku wg kibiców został Tomasz Parzy. Chociarz także można było pozostawiać wiele do życzenia co do jego gry to jendnak w trudnych momentach drużyna dzięki jego zagraniom zdobywała bramki w końcówkach meczy. Jeśli miałbym podsumowując cały sezon. To najlepszym jego elementem był wyjazd do Francji gdzie znalazłem Igora Nascimento, który został okrzyknięty najlepszym transferem ostatnich lat. Drugą jakże ważną rzeczą było wystawienie Lebedyńskiego jako prawy napastnik. W wieku 18 lat tak młody chłopak może być z siebie dumny z tego co wtedy osiągnął. I trzeba było czekać na kolejny sezon, oczywiście aktywnie poczukując wzmocnień.

Ale o tym już w kolejnym epizodzie oznaczonym numerkiem 4.