Zacznijmy od zawodnika widocznego na nominalnej pozycji Darka Dudki, czyli Mahamadou Diarra. Ten dość znany zawodnik przyszedł do nas jedynie na testy, gdyż gaża, którą nam zaproponował była nie do zaakceptowania. Pozostała trójka to jednak pełnoprawne transfery do klubu, dzięki którym wyczyściliśmy całkowicie budżet zarówno na transfery, jak i wynagrodzenia, gdyż całość budżetu transferowego przeznaczyliśmy na wypłaty, a skupiliśmy się na znalezieniu zawodników z wolnego transferu. Udało się podpisać kontrakty z trzema ważnymi graczami.

 

Ricardo (BR)
Zadebiutował w kadrze Portugalii w 2001 roku, ale chyba najbardziej znany był za czasów występów w Boaviście i Sportingu Lizbona na przełomie wieków. Pomimo jego wieku (38 lat) wydaje się ogromnym wzmocnieniem, a przynajmniej Buchalik i cała reszta Bieszczadów będzie miała się od kogo uczyć.

 

Maxym Kalinichenko (P/OP L/P)
Kolejny dziadek sprowadzony, aby doświadczeniem pokazać innym, jak się powinno rozgrywać spotkania. Maxym głównie wsławił się grą w Spartaku Moskwa w latach 2000-2008, gdzie wrócił potem na Ukrainę do Dnipro i Tawriji. Jest typowym przedstawicielem gościa z potężnym kopem, co przyda się przy stałych fragmentach gry. 36 lat i nadal w sile wieku...

 

Agyemang Opoku (OPP/NŚ)
Człowiek do rozrywania obrony swoimi rajdami i schodzeniem do środka, gdyż nasza taktyka opiera się na skrzydłowych, którzy schodzą do środka pola na strzał. Opoka łącząc obie te cechy myślę, że będzie idealnym kandydatem na tę pozycję. Tutaj mogą też grać Sarki i Barrientos, jednak obaj prezentują trochę inny styl gry, a Barrientos to już typowy technik, który może grać na skrzydle i próbować dryblując ograć obrońcę.



Dzięki podpisaniu kontraktów z tą trójką, budżet wyniósł okrągłe 0, a nawet zaczęliśmy być pod kreską. Jedynym wyjściem było wygrywanie, wygrywanie i może jeszcze wygrywanie... A żeby dopełnić formalności - Dolcan uzyskał nadspodziewanie dobry wynik - przegrał jedynie 3:0.

 Jeszcze przed pierwszym gwizdkiem nowego sezonu ligowego postaraliśmy się o podpisanie porozumienia między Wisłą a Sandecją Nowy Sącz, dzięki czemu mieliśmy już dwa kluby filialne. Potem mecz bez historii i 2:0 na wyjeździe z Bełchatowem, pretendentem do spadku... A 27 lipca staliśmy już na własnym stadionie. Przed wejściem na murawę pogadaliśmy sobie o tym, że kolegom nie wypada przegrać inauguracji sezonu u siebie, po czym usiadłem na ławce trenerskiej i zacząłęm rozmyślać...




Takie derby to nie proste spotkanie, o czym przekonaliśmy się na własnej skórze... W 31 minucie Kapustka miał piłkę z lewej strony boiska. Dośrodkowanie, brak spalonego, wyskakuje Roberts (nowy nabytek Cracovii) i głową pokonuje Ricardo. Do końca pierwszej połowy cisza. Mecz bez historii, bez jakiegokolwiek zaangażowania. Dostali zatem bardzo mocne słowa w szatni. Wyszli widać z większym animuszem i większym zaanagażowaniem. Każdy zareagował pozytywnie i wiedzieli, że żeby coś ugrać, trzeba się sprężyć. W 65 minucie Stilić strzelił z rzutu wolnego na tyle mocno, że Pilarz odbił piłkę w bok. Tam jednak stał Stępiński i strzałem z ostego kąta posłał piłkę do bramki. W 72 minucie Opoku mając 5 metrów do bramki trafił w Pilarza, a w 74 minucie Jedrisek w takiej samej sytuacji za długo zwlekał z oddaniem strzału i piłkę spod nóg wybił mu Guzmics. Pod koniec meczu zaczęliśmy gnieść rywali i bramka wisiała w powietrzu. Nadeszła jednak 93 minuta. I ten nieszczęsny rzut karny... Podobno wszyscy go widzieli... Część stadionu gwizdała, część ucichła... Czy to jednak na pewno był faul? Ja schowałem ręcę w twarz. Nie mogłem patrzeć na to, co miało wydarzyć się za chwilę...



(c.d.n.)