- Roy?
 - Tak?
 - Czy ja dobrze słyszałem, że hotel chce się na naszych koszulkach reklamować?
 - Ta, udało mi się dojść do porozumienia z szefową. To matka syna ojca córki strzyjecznego szwagra mojej siostrzenicy, Amandy. 
 - O, wspaniale. A ile ona ma lat?
 - Pod 80 podchodzi.
 - A to nie było tematu. Fajnie, że załatwiłeś. Ile pójdzie do klubowej kasy?
 - W dwa lata... 18 tysięcy funtów! Czaisz?
 - OK, a po dwóch miesiącach jaki mamy bilans?
 - Yyyyy, no, 43 tysiące funtów w plecy.
 - Co???? A za co niby.
 - Toż sam skauta zatrudniłeś! Jego koszty w dwa miesiące to 80 tysięcy!
 - Dżizusie święty.
 - Na szczęście mamy jeszcze sposora! Ta baza wojskowa dała nam 30 kafli za propagowanie ich akademii wojskowej na bannerze koło stadionu. Do tego zebraliśmy 3 kafle ze zbiórki od dzieciaków. Jest ok. Nie bój się, zresztą wy, Polacy, zawsze coś umiecie wykombinować.

Szkółka niedzielna

Do naszego zespołu przybyło prawie 40 zawodników z lokalnych szkół chcących się czy to wypromować, czy to pograć dla picu za friko z innymi drużynami. Nie dziwię się im - możliwość rozrywki na północy Norwegii raczej sprowadza się do grania na konsoli lub, co gorsza, przeganianie albatrosów z dachu zabudowań, żeby draństwo nie srało gdzie popadnie. A takie możne narobić szkód:



Trzeba było zatem pozwolić im na hulanki, ale na boisku, nie poza nim. Toteż postaraliśmy się, żeby w ramach wolontariatu pracował z nami nie tylko Belgijski scout, ale także Per-Øyvind Sørbø. Ktoż to taki? Człowiek po prawej stronie to znany trener urodzony w 1955 roku w Eikefjord, tam też trenował mały klubik lokalny. Ogólnie słowo znany jedynie przemówiło do młodych zawodników, którzy nie bardzo orientowali się w nazwiskach trenerów, ale to słowo właśnie zadziałało mobilizująco.



40 piłkarzy trenowało jedynie w dniu przedmeczowym i pomeczowym, pozostałe dni spędzali na nauce w szkole z uwagi na fakt bycia klubem amatorskim. Nie mogłem przecież rodzicom powiedzieć, że mają grać cały czas. To byłoby nie fair, zresztą tak niezdolny do wysiłku organizm szybko by padł.

Pierwsze kroki do awansu

W okresie przygotowującym do pierwszych spotkań w sezonie 2014/2015 rozegraliśmy 11 spotkań towarzystkich. Uważam, że zespół coraz lepiej radzi sobie z presją i taktyką, dzięki temu pomimo pierwszych niepokojących rezultatów, trzy ostatnie mecze należy uznać za duży sukces.



Ostatnie trzy mecze najbardziej cieszą, ponieważ TVP - czyli Tana Varangen Polar FK to klub z mojej klasy rozgrywkowej (z początku 2-5, potem już 5-1), a Bjornevatn i Kirkeness to 3. Liga, więc dwa poziomy wyżej ode mnie. Myśle, że kibice w liczbe kilkudziesięciu w debiucie nie będą zawiedzeni. A mecz z TVP możecie obejrzeć poniżej:

Nasza blok-ekipa

No to teraz będzie ostro. Dzieciaki oczywiście rwą się do gry, ale jest to dla nich pierwszy klub i pierwsze takie rozgrywki. Poniższy skład mało cokolwiek komuś powie... próbowałem nawet kontaktów z niektórymi klubami dogadać się w sprawie wypożyczenia kogoś bardziej doświadczonego, ale gdzie tam - nikt oprócz licealistów nie chce w Vardo grać. 



Dla bycia do końca szczerym - żaden z zawodników niczym szczególnym się nie wyróżnia. Spójrzmy np. na najlepszego strzelca sparingów - Lasse Rekdal - kontuzjowany, bo się za bardzo rozegrał. Tak się kończy piłka amatorska, a niestety leczenie Lasse musi załatwić już sobie sam...



No a nazwisko zobowiązuje. Czy wszyscy pamiętają TEGO Rekdala? A kto strzelił bramkę w pamiętnym meczu Norwegii z Brazylią wygranym 2:1 na Mistrzostwach Świata w 1998? Ano Kjetil Rekdal. 

Tymczasem Roy niemiłosiernie obryzał ołówek. Reszta także niecierpliwie czekała. Zbliżał się 16 kwietnia 2014 roku i pierwszy mecz z Hesseng w 5. Divisjon Finnmark.