CHAPEAU BAS!!!
CHAPEAU BAS!!!
CHAPEAU BAS!!!

Zapewne domyślacie się już o co chodzi. Kibicem szczypiorniaka jestem raczej okresowym. Ale mecze biało-czerwonych zawsze przynoszą wielkie, wręcz niewyobrażalne emocje - od palpitacji serca po kolejnej zmarnowanej setce, po euforyczną radość po pięknej wygranej, czy też niesamowitym comebacku.

Nie inaczej jest na tych mistrzostwach. Zaczęło się od porażki z Serbią. Polacy byli przytłoczeni tym ogromem kibiców gwiżdżących niemal non stop. Skończyło się 18:22. Nie był to dobry wynik, ale po niezłej drugiej połówce dawał nadzieje na przyszłość.

Przyszedł wtorek - rywal, Słowacja. Huragan, wichura, coś niesamowitego. Demolka totalna. Niby to tylko Słowacy, ale strzelenie ponad czterdziestu bramek to wyczyn niebywały, szczególnie na tym czempionacie, gdzie piłka coraz częściej zatrzymuje się na rękach, czy to obrońców, czy bramkarza.

Czwartek, to niezapomniany mecz z Danią. Oprócz skutecznej gry w ataku, onieśmielał wręcz spektakl, który pomiędzy słupkami biało-czerwonej bramki wystawiał Marcin Wichary. Niesamowity comeback - werdykt 27:26. 

No i dziś, to co zobaczyliśmy przechodzi ludzkie pojęcie. Do przerwy byłem zażenowany, no sorry - 11 bramek straty, a ja mam myśleć, że są szanse? Jestem realistą. No way. No tak, tylko potem była przerwa - pole do popisu dla Wenty. Nie wiem, co zdarzyło się w szatni, ale idę o zakład, że połowa hali słyszała jego przeraźliwe przekleństwa  wskazówki na drugą część spotkania. No i stało się - 11 brameczek odrobionych, w wielkim stylu i jeszcze ta ręko-armata Jaszki. Jedno słowo nasuwa mi się na klawiaturę, to była wielka riposta - POTOP.

PS Przez to, że Polacy zmusili mnie do napisania na ich temat na kolejną część Brighton będziecie musieli poczekać do jutra.

A co Wy sądzicie o dzisiejszym meczu i tych mistrzostwach?