W związku z chwilową nieobecnością naszego wielkiego Naczelnika Służb Wywiadowczych (Oby Żył Wiecznie!) oraz narastającym buntem wśród wszelkiego rodzaju pomocników (wiewiórki, łasiczki, surykatki, oposy i innego rodzaju pancerniki) w inwigilacji obozu wroga, którzy domagali się suchej karmy, a jednak jej nie dostawali, zacząłem ukradkiem i cichaczem dokarmiać je na boku. Efektem tychże działań jest przejście znacznego oddziału tych jakże symaptycznych i - zazwyczaj - lojalnych stworzonek pod moją komendę.

Specjalne wyposażenie, które jest w magazynach służb wywiadowczych, w postaci kasków z zamontowanymi mini-kamerami indywidualnie dobranych dla każdego zwierzątka, aby praca inwigilacyjna sprawiała im tylko przyjemność, pozwala na dyskretne rozpoznanie obozów wroga i przekazanie niesamowicie dokładnych raportów do naszej siedziby. Po dokładnej analizie i obejrzeniu zebranego materiału z kilku możliwych stron wyniki przedstawiamy Wam, drodzy Rewolucjoniści.

Byłbym niesamowicie naiwny, gdybym wierzył, że to wszystko co się stało, włącznie z podkarmieniem i późniejszym przejściem jednego oddziału pod moją jurysdykcje, stało się bez wiedzy i przyzwolenia naszego wielkiego Naczelnika Służb Wywiadowczych (Oby Żył Wiecznie!). Teraz już wiem, że to był tylko taki mały fortel, aby przydzielić mi najbardziej nadpobudliwą jednostkę wywiadowczą tak, żebym uważał to za własny sukces... Skąd takie podejrzenia? Bo do najbardziej pożądanych wiadomości gdzie, na którym zboczu pasą się najlepsze kaukaskie owce i kozy, mimo wielu starań, nie udało mi się dotrzeć, a skądinąd wiadomo, że to jest najpilniej strzeżona tajemnica naszego wielkiego Naczelnika Służby Wywiadowczych (Oby Żył Wiecznie!). Ech... Rozmarzyłem się, a mi tutaj pomocnicy łapkami przebiera... Nie! Nie paskudź tutaj! Nie! Tego nie dotykać!!!

...

Dobrze, mam cały pluton nadpobudliwych surykatek i wiewiórek oraz jednego pancernika, który łatwo się podnieca, ale z tego co wiem są najlepsi w swoim fachu. Palą się do roboty, ale tymczasowo musiałem zamknąć je w schowku na miotły. Jeden mały opos (najspokojniejszy) został ze mną i chciałby Wam coś przekazać: u;szupe4upc sdiuipsokd382Z6@$#^

Jak widać, pisać nie umie, ale jak już wspomniałem - mistrz w swoim fachu. Za to Wy, drodzy Rewolucjoniści, pisać potraficie. Jeżeli odkryliście jakiś diament do oszlifowania lub już w płeni rozwinięty talent, piszcie! Ze schowka na miotły dochodzą coraz bardziej podniecone głosy, bo kochane zwierzaczki instynktownie czują, że wrócą do swoich ulubionych zajęć. A ja trochę tutaj posprzątam i wywietrzę, a później chciałbym tych pomocników wysłać w świat, więc piszcie:

rapechuck_(at)_cmrev.com