Taktyka nastawiona przede wszystkim na zdobywanie bramek. Jej skuteczność opiera się na dwóch czynnikach: dynamicznych rajdach skrzydłami, dzięki którym ustawienie 4-1-4-1 przeobraża się w mgnieniu oka w zabójcze 4-3-3, a także wysokich podaniach z głębi pola do wysuniętego napastnika.

Zrównoważona filozofia gry oraz neutralna strategia wyjściowa mogą zmylić jej użytkownika - nie dajcie się jednak zwieść, uśrednionych poleceń jest w taktyce wyjątkowo mało, każdy zawodnik ma bowiem przekazane szczegółowe wytyczne co do postawy na boisku.

Cofnięta linia obrony z zabezpieczającym tyły stoperem gwarantuje, że żaden ofensywnie usposobiony gracz rywali nie wpadnie w pole karne w pełnym biegu. Środek pola jest właściwie kompletnie odcięty od gry - oprócz wspomnianego wcześniej ostatniego obrońcy, za odpowiednie zabezpieczenie odpowiedzialni są partner z formacji, oraz defensywny pomocnik, który jako rygiel defensywy wspiera środek obrony tworząc trzyosobowy mur.

Osobną kwestią jest rola bocznych obrońców, którzy oprócz zatrzymywania ataków skrzydłami za zadanie mają także wspieranie schodzących do środka pola skrzydłowych. Nie biorą oni co prawda zbyt często udziału w akcjach ofensywnych, w przypadku akcji kolegów pilnują jednak bocznych okolic linii środkowej, tak aby ewentualny kontratak szybko rozbić wysokim pressingiem.

Zdecydowanie najważniejszą rolę w drużynie pełni dwójka środkowych pomocników. Pierwszy z nich, o neutralnym nastawieniu boiskowym, zajmuje pozycję zależnie o rozwoju wydarzeń na boisku - w razie ataku rozdziela piłki do partnerów, zaś gdy należy się bronić, zajmuje lukę po defensywnym pomocniku, który cofa się do linii obrony. Zupełnie inaczej prezentują się zadania drugiego rozgrywającego, który wbiegając z głębi pola za plecy wysuniętego napastnika, zagrywa do niego prostopadłe piłki lub oczekuje na dośrodkowania od skrzydłowych. Jest to bezapelacyjnie najważniejsza pozycja, na której dobrze wyszkolony pomocnik odnajdzie się zarówno w zdobywaniu bramek jak i zaliczaniu asyst.

Dwaj ofensywni skrzydłowi to właściwie boczni napastnicy, którzy na pole karne wpadają w pełnym biegu. Nastawieni są bardzo ofensywnie, co procentuje licznymi rajdami z piłką i ostrymi dośrodkowaniami na krótki słupek do napastnika lub ustawionego za nim ofensywnego pomocnika. W razie ewentualnej nieobecności tejże dwójki, biorą sprawy w swoje ręce i schodzą do środka, sami wykańczając wypracowane sobie akcje strzałami zza skraju pola karnego.

Ostatnie ogniwo tej rozpędzonej lokomotywy stanowi grot formacji ofensywnej – wysunięty napastnik, do którego kierowana jest ostatecznie większość piłek. To on ma za zadanie wykańczać prostopadłe podania z głębi pola, ale też posiada możliwość odegrania do nabiegającego partnera, gdy nadarzy się taka okazja. Zazwyczaj to na nim ciąży odpowiedzialność za zdobywanie bramek i pod koniec sezonu różnica trafień między napastnikiem, a resztą kolegów jest wyraźna.

Taktyka została przetestowana na zespołach takich jak: Widzew Łódź, Feyenoord Rotterdam oraz cypryjskie AO Agia Napa. Praktycznie nigdzie nie zawiodła - w Holandii i na Wyspie Afrodyty drużyny zajęły miejsca o dwa oczka wyższe od przewidywanych, najlepiej zaś sprawdziła się w polskim klubie, gdzie piłkarze zaliczyli serię 12 zwycięstw z rzędu i ponad 20 bez porażki, po czym pewnie awansowali do Ekstraklasy.