Zgodnie z tradycją, w kolejnym już FM-ie kontynuuję grę wysoko ustawionym 4-5-1. I muszę przyznać, że jest to najmocniej wysunięta taktyka, na jaką się zdecydowałem od pięciu lat. Jak zwykle utrzymujemy piłkę, wymieniamy krótkie podania i pozwalamy zawodnikom na swobodę i szukanie gry. Ale co się zmieniło?

1. Nastawienie. Zamiast kontrataku, który sprawdzał się niezmiennie od FM 2011, zdecydowałem się na standardową mentalność. Po licznych testach i próbach uznałem, że to właśnie na niej zawodnicy najlepiej wchodzą w mecz. Przy okazji łatwiej nam reagować na boiskowe wydarzenia.

2. Ataki skrzydłami. Ciężar konstruowania akcji spoczywa teraz na schodzących napastnikach, którzy mają jednak do pomocy - tu kolejna nowość - bocznych wysuniętych obrońców z rolą wsparcia (do tej pory automatyczni BO). Ich ostre dośrodkowania mają szukać wysuniętego napastnika lub schodzącego nap. z drugiego skrzydła. Stąd też powrót do szerokiej gry, ostatnio stosowanej przeze mnie w FM 2013.

3. Stoperzy grający piłką. Przy mocno aktywnych bokach obrony zdecydowałem, że środek powinien również wysuwać się wyżej, aby jak najmniej łamać linię. Ma to też związek z pomocnikiem odbierającym piłkę (DP Ś), którego rola to już nie obrona, ale wsparcie, więc nie cofa się aż tak bardzo, przez co między nim a defensorami powstawała luka. W ten sposób przesunąłem wyżej całą formację obronną + DP Ś, zachowując spójność i - naturalnie przy tak wysokim ustawieniu - grając wysokim pressingiem, agresywny odbiorem, wysuniętą linią obrony oraz pułapkami ofsajdowymi.

4. Wysunięty napastnik. Nie jest już kompletnym napastnikiem. W FM 2015, zwłaszcza na niższych poziomach, brakuje dobrze wyszkolonych piłkarzy do tej roli. Poza tym piłka i tak kierowana jest do boków, więc napastnik ma za zadanie wychodzić do dośrodkowań, a nie zawracać sobie głowę rozegraniem.