Czujecie to, czujecie? To zapach południowej Ameryki w waszym prowincjonalnym, angielskim klubiku. Tu owca, tam koza, gdzieś w tle przewala się pijany John Smith. Standardowy obraz angielskiej wsi. Na dłuższą metę męczący i nudny. Życie trzeba sobie uprzyjemniać. Trzeba dbać o zadowolenie kibiców i wprowadzać od czasu do czasu nieco kolorytu. Harold Urquijo uczyni wasz klub tęczowym. I nie chodzi o to, że jest gejem czy lesbijką. Urquijo jest Kolumbijczykiem z holenderskim paszportem. Gwiazdor jak malowany. Wszystkie fanki będą piszczały na jego widok. Jak codziennie widzi się tylko świnki rasy hampshire to podnieci cię i Marcin Mięcel. Urquilo bije go na głowę pod względem subtelności i czaru. Pod względem fizycznym troszeczkę mu jeszcze brakuje, ale co chcecie, młody jest. Na samej goudzie daleko się nie zajedzie. Urquijo jest jednak pracowity, błyskotliwy i kreatywny. Wystarczy otoczyć go troskliwą opieką i zapewnić od czasu do czasu ciepłą, kobiecą pierś. Spójrzcie tylko na jego atrybuty technicznie. Toż to bajka jest. Podania, odbiór, stałe fragmenty gry, strzały z dystansu, wykańczanie akcji, technika, drybling. Prawie idealny OP Ś. Prawie. Urquijo nie spodoba się miłośnikom klubów w stylu Chelsea. Za słaby jest. Nie tańczy jednocześnie żonglując płonącymi krajzegami. Harold to biegająca kolorowanka stworzona do gry w słabszych klubach. Pasuje do wsi i małych miasteczek z każdego zakątka Europy. Szczególnie zaś to tych brytyjskich, pachnących mokradłami i duchami przeszłości. Możecie go mieć za darmo. Nie musicie płacić ekwiwalentu. Ja ściągnąłem go do Blyth za 0 euro i obietnicę 45% wpływów z kolejnego transferu. Sprzedawać go nie zamierzam