Robert Lewandowski zwany też w pewnych kręgach „Klaunem Bongo" to jeden z moich ulubieńców. Chłopak znany jest z poprzednich wersji FMa. Zawsze na niego poluję, nie zawsze udaje mi się go dorwać. Nieważnie kim gram, lubię go mieć przy sobie. Ma w sobie coś z Tinky Winky’ego. Na początku kariery Robert bawił się Partyzanta w Lesznie. Później trafił na chwilę do Legii Warszawa. Niestety nie potrafił otwierać butelek zębami i musiał pożegnać się z tym klubem. Po nieudanej przygodzie z klubem z Łazienkowskiej Robert się załamał. Próbował swoich sił w zespole pieśni i tańca „Fasolki”, malował portrety znanych osób pośladkami, sprzedawał gumkę do majtek na stadionie X-lecia. Uratował go znajomy ze Znicza Pruszków. Dał mu miotłę, kubeł i szmatę. Lewandowski tak sprawnie nią obracał, że przykuł uwagę trenerów klubu z Pruszkowa. W końcu wrócił do piłki nożnej. Lewandowski to klasyczny zawodnik przeznaczony do najsłabszych klubów. Sprawny, niezły technicznie, dobrze podający i wykańczający akcje. To jest jego największa zaleta. Jest niesamowicie skuteczny. W jednym sezonie jest w stanie strzelić nawet ponad 20 bramek. Nie przejmujcie się tym, że zdarzają mu się przestoje. Taki gracz zawsze może zaskoczyć przeciwnika. Kolejną zaletą Lewandowskiego jest jego lewonożność. Jeżeli szukacie kogoś na lewą stronę ataku to Lewandowski jest idealny. Poza tym jest jeszcze bardzo młody, możecie więc liczyć na jego rozwój. Żeby wyciągnąć Lewandowskiego ze Znicza wystarczy przyjacielska wymiana uścisków dłoni z prezesem tego klubu. Nic więcej. Płacić nie musicie za niego ani grosza. Przejdzie wszędzie, ale proszę nie ściągajcie go do Chelsea. Robert ma uraz do osób które mają na imię Roman.