Włosi mają problem. Problem, z którym - mając na uwadze skalę - borykają się również Polacy. Chodzi o szkolenie młodych piłkarzy, którzy byliby na tyle dobrzy, żeby w przyszłości móc stanowić ważnego ogniwo w Squadra Azzurra. Na razie trwają gorące dyskusje, jak zaradzić temu problemowi, a w międzyczasie o sile Serie A w zdecydowanej większości decydują obcokrajowcy. Czy Diego Fabbrini będzie tym, który jako jeden z nielicznych włoskich tubylców będzie odpierał ataki obcokrajowców na swoją pozycję? Może... Diego urodził się w San Giuliano Terme w Toskanii, a grę w piłkę nożną trenuję w klubie z tego samego regionu. Nie, nie w Fiorentinie, a w klubie z o wiele mniejszej miejscowości - Empoli. Swój pierwszy występ w Serie B zaliczył na początku sezonu 2009/10 i od tego czasu nie oddał miejsca w pierwszym zespole notując 51 występów i 3 gole na swojej ulubionej pozycji - lewym skrzydle. W 2010 roku zadebiutował w młodzieżowej reprezentacji Włoch i do tej pory rozegrał dla niej 6 meczów. Diego z powodzeniem gra również jako ofensywny środkowy pomocnik, w razie potrzeby może zagrać na prawym skrzydle i w ataku. Dobrze czuje się kiedy zostawi mu się mnóstwo swobody w poczynaniach pod bramką przeciwnika. Potrafi przewidzieć następny ruch swojego przeciwnika, a dzięki dobrej wytrzymałości może tak czynić przez całe spotkanie nie tracąc nic ze swojej skuteczności. Mocną stroną Fabbriego jest jego technika oraz umiejętność celnego podawania. Co jak co, ale na pozycji rozgrywającego jest to raczej niezbędna cecha. Pozostałymi atrybutami może nie powala, jednak jest to młody zawodnik, który jeszcze wiele może się nauczyć. Zapiszcie sobie jego nazwisko w notesiku, na pewno warto obserwować jego rozwój. Jeżeli jednak chcecie mieć możliwość podglądania go częściej i z dużo bliższej odległości, to po drugą część jego karty zawodniczej należy zgłosić się do Udinese. A warto, bo poza sumą odstępnego to Diego nie ma zbyt wysokich wymagań finansowych. Profil został opracowany w oparciu o podstawową bazę danych z łatki 11.3.0.