Znaleźć solidnego bramkarza to nie lada sztuka. Przekonać o tym mogą przykład Wisły Kraków, która nadal szuka, oraz perypetie Manchesteru United po opuszczeniu go przez Fabiena Bartheza. Są dwa sposoby na to, żeby mieć dobrego bramkarza w miarę tanio: wychować go sobie w klubie, ewentualnie podkupić go jeszcze jako juniora z mniej zamożnego zespołu. Rozpatrzmy drugi sposób. Po nasz materiał doświadczalny wybierzemy się do Finlandii, która co prawda tradycji w szkoleniu golkiperów nie ma, ale trafił się tam okaz z materiałem genetycznym przywleczonym ze Słowacji. Lukas Hradecky, bo o nim mowa, urodził się w Bratysławie, jednak już w młodym wieku wyemigrował wraz z rodzicami tam, gdzie bliżej byłoby do świętego Mikołaja. W wieku 14 lat hormony dały znać o sobie, głos mu się obniżył, pod nosem pojawił się pierwszy wąs, a całe jego ciało zaczęło rosnąć jak na drożdżach. To wszystko dało Lukasowi do myślenia i wpadł na pomysł, że jest na tyle duży, że spokojnie może zasłonić całą bramkę i zostać golkiperem. Treningi umożliwił mu fiński TPS Turku, w którym to uczył się jak łapać piłkę, wtedy też zaczął występować w młodzieżowych reprezentacjach Finlandii i szło mu na tyle dobrze, że w 2010 roku zadebiutował w kadrze A tego kraju. W międzyczasie zmienił klub na duński Esbjerg fB, więc po materiał doświadczalny wybierzmy się jednak do Danii. Nie zapominamy oczywiście o ważnym składniku naszego doświadczenia - pieniądzach. Przyda się około 1mln euro, który zostawiamy w zachodniej Jutlandii, a w zamian zabieramy ze sobą okaz, który świetnie spisuje się w grze w powietrzu i w piąstkowaniu, dodatkowo odznacza się bardzo dobrym refleksem i skocznością i spokojnie poradzi sobie w słabszych zespołach najlepszych lig Europy, a w ligach pośledniejszych może być jednym z najlepszych w swoim fachu. q.e.d. Profil został opracowany w oparciu o podstawową bazę danych z łatki 11.3.0.