Taktyka ta przechodziła wiele modyfikacji. Od ustawienia 4-4-2 przeszedłem na 4-2-3-1.

Bardzo płynny styl gry przynosi efekt w postaci akcji z dużą ilością podań, dużym posiadaniem piłki na poziomie 60%. Piłkarzom zostało przydzielone szukanie gry i większa swoboda, co przy tym stylu jest ryzykownym posunięciem, ale mając w składzie nieszablonowych zawodników, są w stanie stworzyć piękne i składne akcje.

Istotnym czynnikiem jest wysoki pressing oraz agresywny odbiór piłki. Bez tego ani rusz. Ważne jest również wyprowadzanie piłki przez obrońców. Dlatego dobrze jest posiadać jednego, który lubi mieć piłkę przy nodze. Istotni są również boczni obrońcy, którzy często podłączają się do akacji ofensywnych. Ci z wysokim atrybutem dośrodkowań mają wiele asyst w ciągu sezonu.

Zastosowałem tylko kilka poleceń indywidualnych.

Stałe fragmenty. Istotne jest ustawianie piłkarzy, którzy z lewej strony będą dorzucać piłkę prawą nogą, a z prawej strony lewą nogą.

Jeżeli w składzie posiadasz zbyt wielu napastników polecam przejście na 4-4-2. Z tym, że zalecam granie jednym cofniętym napastnikiem i jednym wysuniętym. Najczęściej ustawiałem Fałszywą 9 oraz Wysuniętego napastnika.

Dzięki tej taktyce mój zespół bił wszelkie rekordy. Od posiadania piłki, przez ilość i celność podań, po najwyższe średnie oceny zawodników.

Często na pozycjach stosowałem zmiany ról zawodników. Rasowy skrzydłowy grający na lewej flance, na prawym skrzydle grał jako schodzący napastnik. Wysunięty rozgrywający grający za napastnikami pełnił tą funkcję również na skrzydle. W ustawieniu 4-2-3-1, trójka ofensywnych pomocników ma dowolną charakterystykę w zależności od tego jakimi piłkarzami dysponujesz. Skrzydłowy - Klasyczna 10 - Schodzący Napastnik, S-K10-S itd. Tutaj jest zupełna dowolność bo grałem wieloma kombinacjami. Fałszywy napastnik to również dobry pomysł na zbyt dużą ilość napastników.

Testowana tylko w jednym klubie. Zapewne nie sprawdzi się w klubach słabych i średnich.