Polskie kluby zazwyczaj mają ogromne problemy z pozyskaniem zagranicznych napastników z prawdziwego zdarzenia. Przypadki Manuela Pablo Garcii, Kimitoshiego Nogawy czy Douglasa wołają o pomstę do nieba. Nie jest to jednak wina klubów, tylko słabych -żeby nie powiedzieć fatalnych- polskich scoutów. Dlatego zamiast zatrudniać pseudo-szperaczy powinniście kupić w ciemno Macedończyka Baze Iljioskiego. Przyda się w każdym polskim klubie, może oprócz Legii i Wisły. Nie będzie gwiazdą ligi, ale solidnym zawodnikiem, który idealnie sprawdzi się w średnich i słabszych klubach. Ilijoski urodził się 9 lipca 1984 roku w jugosłowiańskim wtedy Skopje. W wieku trzech lat znał wszystkie ulice, zaułki i aleje tego miasta. Dobrze wiedział gdzie mieściły się siedziby klubów Vardar i Rabotniczki. Pewnego dnia postanowił, że przyjdzie się na trening „Rabotniczków”, ponieważ obok ich stadionu znajdowała się knajpa McDonald'sa. Już od pierwszych minut spodobało mu się stanie "na ogryzkach", ale trener zakazał mu tego i oznajmił, że jeśli nie będzie czekał bezmyślnie na podania otrzyma trampki prosto z Chin. No i słowo stało się ciałem, a Baze stał się z "ogryzkarza" napastnikiem kompletnym. Według FM-a całą karierę spędził w jednym klubie - Rabotniczkim. Jednak wikipedia podaje, że w 2006 roku grał w koreańskim Incheon United, gdzie strzelił 4 bramki w 12 meczach. Uwagi trenerów przyniosły pożądany skutek. Baze świetnie wystawia się kolegom, gra piłką, często asystuje. Doskonale główkuje – prawie tak dobrze jak Zinedine Zidane. W sumie może i dobrze, że Macedończyk nie grał jeszcze przeciwko Marco Materazziemu. Jednak z najwyższym zawodnikiem polskiej Ekstraklasy Jakubem Dziółką, raczej nie wygra pojedynku główkowego. Oprócz tego Ilijoski zawsze wkłada baniak tam, gdzie inni boją się włożyć nogi. Kończy akcje jak na prawdziwego, rasowego napastnika przystało. Jest w miarę szybki - co będzie sprawiało problemy większości obrońców z naszej ligi. Jego PA jak na polskie warunki wygląda w miarę dobrze. Przy negocjacjach kontraktowych także nie ma z nim problemu. Rabotniczki powinien sprzedać go za niewielkie pieniądze. Być może będzie to mniej niż 200 tysięcy euro. Kończąc ten „arcykrótki” opis nawiążę jeszcze na chwilę do ligi macedońskiej. Jest ona kopalnią piłkarskich skarbów. Ligę polską wzmocniło już kilku zawodników z kraju gdzie pisze się cyrylicą, płynie rzeka Wardar, ludzie zajmują się rolnictwem i Baze Ilijoski hasa beztrosko po porannej rosie. Zawodnicy z Macedonii są tani, nie wymagają bajońskich sum. Po prostu kupować i radować się ich grą.