Jose San Roman urodził się w General San Martin. Nazwa tej miejscowości budzi podobne uczucia jak Pulaski, Kosciuszko czy Monachium. Poczuliście ten złowrogi dreszcz? Przypuszczam, że rodzice Jose byli hipisami, biegali nago po pampie i grali w kręgle. On sam w dzieciństwie prawdopodobnie był pastuchem. Był maj, były owce, kozy, arbuzy i szarlotki. Tym razem powiało grozą. Na początku gry Jose San Roman wypożyczony jest do klubu Tigre. Coś czuję, że to wypożyczenie jest dożywotnie. W grze mam rok 2009 a on ciągle tam siedzi. Z drugiej strony po co chłopak ma się marnować i grzać ławę w River Plate. Jose z General San Martin to jeden z najbardziej utalentowanych, prawych obrońców w Football Managerze 2008. Świetnie kryje, odbiera, podaje, drybluje, jest nienaganny technicznie. Od czasu do czasu pojawia się w polu karnym przeciwnika i próbuje strzałów na bramkę. Z różnym skutkiem. Psychicznie jest twardy jak skała. Nocne rozmowy z owcami o behawioryzmie nie poszły na marne. Niestety dobrze rozwinięty mózg nie zawsze idzie w parze z dobrze rozwiniętymi mięśniami. Owszem Jose imponuje szybkością, sprawnością i zwinnością, ale jest przy tym wątlutki, mało skoczny i niewytrzymały. Oj nie pogra sobie ten chłopak na Grenlandii. Cena San Romana na początku gry jest minimalna. Tradycyjnie trzeba się spieszyć, jeżeli chce się go wyciągnąć za grosze. Na szczęście wszystko wskazuje na to, że River Plate zapomniało o swoim zawodniku, więc nie powinniście mieć większych problemów z jego wyciągnięciem. Problem w tym czy sam zawodnik będzie chciał opuścić swoją ukochaną Argentynę. Jeżeli prowadzicie klub średniej klasy europejskiej nie powinniście mieć problemów ze skuszeniem Jose. Byłoby dobrze, gdyby w pobliżu siedziby Waszego klubu znajdowała się hodowla owiec. To może być mocna karta przetargowa w negocjacjach kontraktowych. Na grę w lidze polskiej Argentyńczyk raczej się nie skusi. Co możemy mu zaoferować? Nataszę Urbańską? Isis Gee? Mateusza Damięckiego? To już lepiej zabawiać się z kucami na Szetlandach. "Kiedy zakładaliśmy nasz kabaret ustaliliśmy, że w obecnej skomplikowanej sytuacji jest potrzebny nasz głos. Głos ostry, głos gromki. I to się jak na razie nie zmieniło. Potrzebą chwili jest jednak, aby ten głos był nasz wspólny, zbiorowy, głosem społeczeństwa. No. A nie grupki yndywydualistów."