Polacy zawsze działają z opóźnieniem. Kiedy cały pogrążony był świat pogrążony był w kryzysie, my cieszyliśmy się, że jesteśmy „zieloną wyspą” na mapie Europy. Kryzys się skończył, u nas zamrażają kredyty. Mózgi niech sobie zamrożą. W Wielkiej Brytanii nic nie zamrozili a ludzie żyją na sto razy wyższym poziomie niż my. Kochani, podczas kryzysu rząd obniżył tam podatki, żeby społeczeństwo nie narzekało. U nas podnoszą podatki niezależnie od sytuacji. W końcu rząd i tak sam się wyżywi. Jestem sługusem systemu, ale pomimo wszystko strasznie mnie to wszystko denerwuje. Może dlatego, że jestem szarym, uczciwym urzędasem, który nie zarabiał kokosów, nie liże tyłków, nie podkłada świń. Do końca życia będę cieciem. Myślicie, że narzekam? Ależ skąd, jestem w doskonałym humorze. Brakowało mi tylko pomysłu na wstęp. Emmanuel Frances to solidny, utalentowany środkowy pomocnik. Trafił do mojego Blyth Spartans w pierwszym transporcie. Na tyle fajnie wyglądał, że od razu wprowadziłem go do pierwszego składu. Z miejsca stal się podstawowym zawodnikiem. Zrobiłem go nawet kapitanem drużyny (jego atrybuty wyglądały ciut lepiej niż na załączonym obrazku). Argentyńczyk z włoskim paszportem idealnie nadaj się na rozgrywającego. Owszem czasami traci piłki, przewraca się o własne nogi, ale potrafi prowadzić grę. Nie pcha się do ofensywy za to świetnie odbiera i kryje. W najsłabszych klubach sprawdza się idealnie. Po zakończeniu przygody z angielską piłką ściągnąłem go do Ursusa Warszawa. Niestety przegrał rywalizację z Sampsonem Cudjoe, Leandro Rinettim i Lisandro Bagnarą, ale trzymam go i nie puszczę. W każdej chwili może zastąpić każdego z nich i wiem, że nie zawiedzie. Cena? Żadna. Bez problemu sprowadzicie go nie płacąc nawet pensa czy grosza. Frances nie ma wygórowanych wymagań kontraktowych. Za pensję wystarczy mu dobre słowo i baton czekoladowy. Profil zawodnika został opracowany w oparciu o podstawową bazę danych z łatki 10.2.0.