Stara polska legenda głosi, że byli raz sobie Lech, Czech i Rus – a jednak mój dziwny mózg zawsze każe gdzieś wcisnąć mi tam Prusa. Tych w sumie na łamach historii było potem jeszcze sporo, co więcej – wbrew złemu skojarzeniu nie wszyscy byli źli, a nawet zdarzają się polscy Prusowie. Przykładem takiego, z którego możemy być dumni, jest Mateusz, z zawodu golkiper. Urodzony 9 marca 1990 roku w Zamościu wychowanek Amiki Wronki to przyszłość polskiej bramki. Gdy Arturowi Borucowi urośnie mięsień piwny, a Łukaszowi Fabiańskiemu zacznie strzykać w plecach, pierwszym kandydatem do zajęcia miejsca między słupkami okaże się właśnie Mateusz. Nic w tym dziwnego, jako że nim na dobre wkroczył w świat dorosłego futbolu, ściągnęła go holenderska Roda Kerkrade, gdzie stacjonuje już inny polski bramkarz, Przemek Tytoń. Tym bardziej Mateusz nie powinien mieć problemów w Holandii, zwłaszcza z potencjałem, którym został obdarzony. Póki co, Polak to melodia przyszłości. Już na starcie gry potrafi on jednak świetnie grać w powietrzu, a wybicia dośrodkowań w pole karne nie stanowią dla niego najmniejszego problemu. Jest to zawodnik niezwykle gibki, grający twardo i zdecydowanie – taki król przedpola. Reszty niezbędnych umiejętności nabiera z czasem. Jeśli zdecydujecie się wyłożyć nieco ponad milion euro na tego chłopaka, powinniście na niego chuchać i dmuchać, a z czasem stanie się pewnym punktem Waszej bramki. Nic nie daje przecież takiego komfortu psychicznego jak solidny bramkarz, dlatego serdecznie zachęcam do jego zakupu.