Chciałem zacząć wstęp do tego opisu jakimś dziarskim przywitaniem, jednak siedząc przed pustym edytorem tekstu dwie minuty stwierdziłem, że nic z tego i poszedłem zrobić sobie kanapki ze szczypiorkiem. Wróciwszy przed monitor z talerzem w jednej i kubkiem herbaty w drugiej ręce uświadomiłem sobie, że wstęp właśnie ułożyłem. Tym samym pragnę zaprezentować Wam kolejnego polskiego kopacza, który ze swoim potencjałem może już wkrótce śmigać po Waszych wirtualnych boiskach w koszulce z orzełkiem nie piersi. Nazywa się Piotr Wojeński, jest ode mnie cztery miesiące młodszy i o cztery lata świetlne bardziej utalentowany. I jest lewym obrońcą. Słyszałeś, Franciszku Smudo? Lewym obrońcą! Urodził się w roku 1993 w Lubinie, w Walentynki, stając się tym samym wymarzonym różowym prezentem dla swojej nosicielki. Gdy już trochę podrósł, uznał, że będzie preferował zdrowy tryb życia i jeszcze będą mu za to płacić, dlatego został piłkarzem. Na razie tylko pierwszoligowego Górnika Polkowice, ale jak sądzę, to tylko kwestia czasu. W Football Managerze zwłaszcza. Nie wiem, jakie umiejętności mógłbym u niego wyróżnić - jest dopiero na progu swojej kariery, więc ma jeszcze sporo czasu, by wyszlifować kluczowe umiejętności. Na pewno cechują go kreatywność i pracowitość, a więc jako lewy obrońca ma dobre zadatki zarówno do gry w defensywie, jak i ofensywie. I jest lewonożny, nie jak te różne wymysły naszego selekcjonera na tej pozycji. Cena wywoławcza: 110 tysięcy euro. Kto da więcej? Zapraszam do licytacji, bo naprawdę się opłaca. Lepiej jest bowiem mieć go u siebie, niż przeciw sobie.