Natalia Siwiec - osoba znana z tego, że jest znana, a gdyby nie była znana z tego, że jest znana, to by byla znana z operacji plastycznych. Ta "celebrytka" zawojowała plotkarski półświatek w naszym kraju. W ciągu kilku dni stała się bardziej popularna od Małysza, Papieża czy nawet Michała Wiśniewskiego. Dlaczego o niej wspominam? Bo kojarzy mi się z Larissą Riquelme (podobny sposób zdobycia popularności jak nasza silikonowa piekność), która jest z Paragwaju, a właśnie z tego kraju pochodzi następny talent, o który za kilka lat może być na świecie głośsno - Mauro Caballero.  Mauro przyszedł na świat ósmego października 1994 roku. Pochodzi z Asunción - stolicy Paragwaju, w której mieszka pół gigabajta ludzi, to znaczy 512 tysięcy. Jest graczem, a także wychowankiem klubu Club Libertad, w którym grał również jego ojciec, czternastokrotny reprezentant Paragwaju - Mauro Caballero sr. Świetnie mówi po hiszpańsku jak i w języku guarani. Jak na chłopaczka z 1994 roku jest już bardzo dobrym piłkarzem. Świetnie gra bez piłki, potrafi przewidzieć zagrania rywali, jak i swoich kolegów, co pomaga mu w dochodzeniu do dogodnych sytuacji. Potrafi grać na granicy spalonego - dobre przyspieszenie. Nieźle gra głową. Jest tani i nie zażąda wysokiego kontraktu. Imponuje ambicją i profesjonalizmem. Trenuje z secem. Mógłby się lepiej ustawiać. Jak większość napastników jest dość samolubny. Rzadko wytrzymuje pełne 90 minut (słaba kondycja). Nie jest może zbyt silny, ale on ma dopiero 18 lat.  Dzięki temu, że jest młody i żaden z jego atrybutów nie schodzi poniżej "7", możemy go ukształtować w dowolny sposób. Za kilka lat może być lisem pola karnego, cofniętym napastnikiem, a nawet klasyczną "10'. Wszystko w Waszych rękach. Wystarczy go tylko sprowadzić, dobrać trening i chuchać, aby nie złapał kontuzji. Paragwaj może mieć kolejnego świentego napastnika. Gorąco polecam: Piotr Fronczewski.