Przygoda w Neapolu

Telefon zbudził mężczyznę z drzemki. Klnąc pod nosem, odebrał telefon.

•  

  • Osochozi?

  • Witam, z tej strony Aurelo De Laurentiis. Dzwonię do pana w sprawie objęcia klubu Napoli. Jesteśmy gotowi podjąć to ryzyko. Jeśli przyjedzie pan podpisać kontrakt, zostanie pan menedżerem tego klubu.

  • Co? - Mężczyzna oprzytomniał po chwili, przypominając sobie, że złożył przecież ofertę i choć nie miał nadziei, że coś się uda, powinien uwierzyć władzom, kiedy ci mówili, że oddzwonią. – Tak, tak. Postaram się zjawić jak najszybciej.

  • Zatem do zobaczenia.

Maciek, bo tak miał na imię, rozejrzał się po swojej kawalerce i zaczął myśleć.

• Gdzie są te pieprzone kluczyki? - Mruknął, wkładając ręce w stertę ubrań na podłodze. Zdecydowanie musi tu trochę posprzątać. Rezygnując z dalszych poszukiwań, mężczyzna chwycił za portfel i wybiegł z domu. Dotarł już na parter, kiedy go olśniło.

• Kurwa, drzwi, nie zamknąłem drzwi... - I ruszył na górę. Zamknął drzwi i ponownie zaczął zbiegać na dół, potrącając przy tym schodzącą po schodach staruszkę. Nawet nie próbował jej przeprosić – nie chciał tracić czasu na dobieraniu słów. Po sekundzie wybiegł z bloku i zamknął oczy, oślepiony przez słońce. Po chwili, kiedy jego wzrok przywykł do tego światła, rozejrzał się po ulicy. Zobaczył swój cel i zaczął biec w jego stronę.

• TAXI! - na jego szczęście pojazd i tak nigdzie by się nie ruszył. Maciek szarpnął za klamkę drzwi i wskoczył do środka.

• Dokąd? - spytał kierowca, spoglądając na sapiącego mężczyznę.

• Stadion Napoli, jaka to ulica, boże...

• Spokojnie, wiem gdzie to jest – odrzekł z rozbawieniem kierowca, wskazując logo zwisające z lusterka – logo Napoli.

15 minut później

•  

  • A zatem jest pan pewien, że chce pan być menadżerem tego klubu? - spytał prezes, odkładając filiżankę z kawą na podstawkę

  • Tak, absolutnie pewien. Zastanawiałem się nad tym, i jestem pewien.

  • Proszę podpisać ten dokument – to pański kontrakt. Oferujemy panu 12.750 tysięcy euro tygodniowo.

    Nawet jeśli Maciek był zaskoczony tą kwotą, nie okazał w jakikolwiek zdziwienia.

    Wziął długopis i złożył swój podpis na kartce. Po chwili prezes wstał i wyciągnął w jego kierunku ręke.

  • Witamy w klubie, panie Rypiński.