Opisywanie utalentowanych piłkarzy z Islandii to mój obowiązek. Ostatnio napędzili stracha Francuzom w towarzyskim spotkaniu i choć Tricolores wyszli ostatecznie obronną ręką, to jednak można się zastanawiać, czy w niedalekiej przyszłości o reprezentacji Islandii nie będzie coraz głośniej. Jeśli nie o całej kadrze, to może chociaż o kilku piłkarzach? Aron Gunnarson urodził się 22 kwietnia 1989 roku w Akureyri, siedzibie wojsk aliantów podczas II Wojny Światowej. Karierę zaczął w 2005 roku w Þór Akureyri, a już rok później był piłkarzem AZ. Tam jednak furory nie zrobił i w czasie trwania EURO 2008 przeniósł się do Coventry. Wraz z końcem sezonu 2008/09 został uznany piłkarzem roku według kibiców. W kolejnych latach był znaczącą postacią The Sky Blues, ale rok temu nie mógł się porozumieć w sprawie nowego kontraktu i został zakupiony przez Cardiff City. Od debiutu w kadrze w 2008 roku, Aron ma już na koncie 25 występów dla reprezentacji Islandii.  Duet Sigurdsson - Gunnarsson może się znakomicie uzupełniać. Zalety i wady Gylfiego już znamy, teraz czas na Arona. Technicznie bez rewelacji, zdecydowanie jest to obszar, nad którym trzeba popracować. Jedynie pociski a'la Rory Delap z autów na razie mogą robić wrażenie. Za to sfera psychiczna to już coś innego. Zdeterminowany, pracowity, waleczny, agresywny, zawsze skoncentrowany, zresztą wystarczy popatrzeć na jego zdjęcie żeby zobaczyć podobieństwo do chociażby takiego walczaka jak Gennaro Gattuso. Z pewnością nie odpuści do samego końca, również za sprawą dobrej wytrzymałości i porządnej siły. Ciężko go przepchać, choć ma na razie trochę problemów z równowagą. Negocjacje rozpoczną się od około 4 milionów euro, ale na pewno warto. Może i rewelacyjnym technikiem nigdy się nie stanie, ale takiego zabijakę w zespole powinno się mieć, chociaż po to, żeby nim postraszyć. Aron zabierze piłkę, poda do Sigurdssona... a ten zrobi resztę.