Zambia była wielką sensacją ostatniego Pucharu Narodów Afryki, tyle się mówiło o symbolice tragedii sprzed lat. Były momenty wzruszenia, zawsze są, gdy zespół nie mogący wygrać, bo jak? Wygrywa. Sensacja i niedowierzanie, ale trzeba przyznać - ręcę same składały się do oklasków, taki futbol uwielbiam. Nieprzewidywalny i pełen niespodzianek. Zanim jednak świat usłyszam o Zambii i jej piłkarzach był sobie Emmanuel Mbola. Raptem 16-letni piłkarz grający w kadrze, zwiedzający świat. Bowiem jego pierwszym zagranicznym klubem był Pjunik Erywań z Armenii. No gdzie Armenia, a gdzie Afryka? Daleko od siebie. W momencie tego transferu był już mistrzem Zambii z Zacano Lusaka. Gdy zrobiło się o nim głośno zawitał do jednej z najlepszych ekip z Afryki, TP Mazembe. Nie posiedział tam zbyt długo, bardzo szybko wypatrzyli go niezawodni scouci FC Porto i został wypożyczony przez Portugalczyków na dwa sezony.  Aż się chce powiedzieć - jak to czarnoskóry piłkarz. Świetny fizycznie, wydolnościowo, czyli w FM-ie tak czy siak zrobi karierę. Bez względu na konkretne wartości potencjału. Godne przyspieszenie, sprawność, siła, szybkość, wytrzymałość i zwinność. Ale psychicznie też nie jest źle. Zdeterminowany i pracowity, a nawet waleczny i dobrze współpracujący z kolegami z zespołu. Ma również dobry odbiór, niezły krycie i długie wyrzuty. Co przy bocznym obrońcy może być przydatne. A do tego pomimo 19 lat jest już doświadczony. dla wspomnianej Zambii zagrał już 29-krotnie! Nie da się ukryć, że jest to zawodnik nietuzinkowy. Trudno o drugiego takiego. Co prawda trzeba na niego czekać do końca jego portugalskiego wypożyczenia, ale warto. Ja zaatakowałem na początku drugiego sezonu, bo 12 miesięcy później kończy mu się umowa z Mazembe. Wynegocjowałem 1,5 mln euro, wymagania piłkarza nie należały do najwyższych. Zróbcie podobnie. Przecież lewa obrona to newralgiczna pozycja i zawsze ciężko o kogoś naprawdę dobrego.