Kiedy prowadzi się mniejszy klub często menedżer musi borykać się z wieloma problemami. Na przykład poszukiwanie skutecznego snajpera, który zapewni nam masę goli, dzięki którym awansujemy albo zapewnimy sobie ligowy byt. Ale jak wiadomo - nie zawsze są środki na Aguero, Eto'o czy nawet Mbaye Nianga. Wtedy warto przeszukać piłkarzy bez przynależności klubowej, choćby już wiekowi. Na pewno piłkarzem niezwykle doświadczonym i o niespecjalnych wymaganiach płacowych jest Hernan Jorge Crespo. Bliżej znany jako wychowanek River Plate. Grał tam w latach 1990-1996. W 62 meczach zdobył 24 bramki. Potem był transfer do Parmy za 4 mln euro. Tam zagrał 116 razy i strzelił 61 gole. Dalej robi się gorąco. Watykan grzmiał kiedy 25-letni Argentyńczyk został zakupiony przez Lazio Rzym za 55 milionów euro! Transfer sam w sobie nie był taki zły. No bo przez 2 sezony dostąpił zaszczytu gry w 54 spotkaniach i dołożył do tego 39 trafień. Ale niestety, wielkie problemy finansowe jakie napotkały Rzymian spowodowały falę wyprzedaży. Jak to szło? Miałeś chamie złoty róg - ostał Ci się ino sznur. Czyli uboga kadra i długów od diabła. Na szczęście Crespo dalej był w cenie i za 36 milionów euro przeszedł do Interu Mediolan, ale grał dosyć mało. Zarówno jeśli chodzi o ilość spędzonych minut na murawie jak i zdobyte bramki. Skoro zagrał 18 meczów i strzelił 7 goli, to znaczy, że każdy jego mecz kosztował Morattiego 2 miliony - tak rzekłby eFeM. No więc pozbyli się go czym prędzej i za 10 mln mniej niż sami zapłacili przeszedł do Chelsea Londyn. Klubu, który budował swoją potęgę za ogromne pieniądze Abramowicza. Tam spotkały go problemy z przystosowaniem się do rozgrywek ligowych, ale 18 spotkań i 10 goli to całkiem przyzwoity wynik. Kolejny rok był gorszy, w połowie sezonu trafił na wypożyczenie do innej mediolańskiej ekipy od wcześniejszego pracodawcy, czyli do Milanu. Tam stworzył groźny duet napastników z Shevą. A potem... przerżnęli finał z Liverpoolem Dudka i zabrakło funduszy na wykup. Wrócił do chłodnego Londynu. Zagrał w aż 30 grach i 10-krotnie pokonał bramkarzy rywali. Dla nich to było dalej zbyt mało. Jakie życie bywa przewrotnie - znów zawitał na Giuseppe Meazza. Tym razemw  ramach wypożyczenia. Przez 24 miesiące zagrał w 38 spotkaniach i udało mu się zdobyć 18 bramek. Po tym czasie wygasł jego kontrakt z londyńczykami. Związał się więc stałym kontraktem z Interem, ale 14 meczów i 2 gole na nikim wrażenia zrobić nie mogły. Cały czas pozostawał we Włoszech, ale w słabszym klubie. Dla Genoa CFC zdołał zagrać 16-krotnie i ustrzelić 5 bramek. Ostatnim przystankiem w jego karierze, jak dotychczas, była Parma, z której wyruszył na podbój innych, europejskich, boisk. W 2 sezony dopisał sobie 42 spotkania i zdobył 10 bramek. Łącznie wystąpił w 447 meczach i strzelił 197 bramek. Doliczmy jeszcze 64 spotkania i 35 bramek w reprezentacji Argentyny. Niesamowita kariera, a przecież często był niedoceniany.  Cóż można napisać? Wspaniały napastnik. Najlepiej sprawdzi się jako cofnięty atakujący lub odgrywający. Warto podkreślić jego świetne wykańczanie akcji, grę głową i bez piłki, a także strzały z rzutów karnych. Dołóżmy do tego jeszcze wartą uwagi psychikę: świetne przewidywanie, pracowitość i współpracę. Na koniec dokładam siłę. No nie wiem, dlaczego sobie nie mógł poradzić na Wyspach. Wiadomo, że królem strzelców nie zostanie, ale sporo bramek ustrzeli i jest to naprawdę bardzo interesujący zawodnik, co to jest 8 tysięcy euro tygodniówki? Jeden z najlepszych napastników XXI wieku na świecie. Jeśli uważacie, że to nie talent to nie patrzcie na jego wiek tylko na doświadczenie, jeśli obecne umiejętności są za małe to spójrzcie na potencjał. Tak, to jest prawdziwy talent, tak, nie rozwinie się. Ale zapewniam, że to jest właśnie najprawdziwszy wunderkind, gracz, który dla niektórych klubów może być kurą znoszącą złote jajka, w tym przypadku gole.