W 1992 roku działo się sporo. Urodziłem się ja, Leeds United wygrało po raz ostatni Premier League, a Dania zdobyło sensacyjny tytuł najlepszej drużyny Starego Kontynentu. Fakt, to było niesamowite, zwłaszcza mecz z Francuzami. Chyba najbardziej zaskakujące w tym wszystkim było to, że Danii nie powinno być na Euro. Bo przecież zastąpiła Jugosławię, która została wyrzucona z turnieju przez ONZ za prowadzenie działań zbrojnych na terenie Bośni. To były czasy, gdy wszystko było upolitycznione. Te lata minęło bezpowrotnie. Rok za rok mijał, a duński futbol upadał. Jesper Grønkjær miał być nowym liderem kadry, wraz z takimi zawodnikami jak Sorensen czy Tomasson. Nic bardziej mylnego. Ale może coś się ruszy, bo czas na kolejną gwiazdę z piłkarskiej akademii Aalborga. Lucas Andersen uważany jest za równie zdolnego zawodnika, co Jesper przed laty. 16-latek to uniwersalny piłkarz. Może grać na wszystkich pozycjach pomocy, jak i w ataku. Choć najlepiej spisuje się jako OPŚ. W FM-ie nie został obdarzony specjalnie wysokim potencjałem, a mimo to gra niezmiesko, szczególnie po 2 czy 3 latach. Jest to typowy skrzydłowy: szybki, obdarzony dobrą techniką, dryblingiem i grą z pierwszej piłki, ma wysokie atrybuty fizyczne. No i wysoka błyskotliwość... Z pewnością wielu z Was zaskoczą te wartości, biorąc pod uwagę jego młody wiek. Tym bardziej, że nie są one losowe. Młody Duńczyk nie jest specjalnie drogi. Aalborg woła za niego 700 tys. euro, a sam piłkarz 2,5 tys. euro tygodniowej pensji. Przechodzi nawet do czołowych klubów drugoligowych. Warto sprowadzić go jak najszybciej, bowiem po sezonie jego cena wzrasta do 3 mln euro, czyli klauzuli zapisanej w kontrakcie. Warto dawać mu szansę od samego początku, to bardzo ładnie rozwijający się utalentowany gracz. Polecam.