Zaczynając w nowym klubie, którego kadra jest nam obca jest trudniej. Powolny etap zwalniania kolejnych zawodników, których mamy na początku i zastępowanie ich swoimi pupilkami, to coś nieuniknionego. Ale to bardzo pożyteczne doświadczenie. Dzięki temu zawsze odkryje się piłkarza, który pomimo zmian ostaje się w klubie, chociaż już dawno był skreślony. Tak samo był z Mario Marinem. Młody chłopak, wychowanek Realu Murcia. Nie mogłem od razu sprzedać wszystkich i patrząc na jego atrybuty wiedziałem, że jest ostatnim do odstrzału. Czas mijał, sporo zawodników odchodziło, a on trwał. Trwał ze mną trzy sezony. W każdym będąc podstawowym zawodnikiem. Czasem sam sadzałem go na ławce, bo przecież powinien grać Romario albo Salgado. Niech o poziomie tego piłkarza świadczy fakt, że byłą gwiazdę Realu Madryt bardzo szybko wyrzucił na ławkę rezerwowych. Bo był dużo lepszy fizycznie. Romario z kolei grał po lewej stronie. Tak, z prawego defensora średniakia drugiej ligi stał się ostoją czołowej drużyny w Hiszpanii, której zaczęli bać się wszyscy. Przejdźmy już do atrybutów: kapitalne wręcz przyspieszenie, zwinność, ale i wsółpraca czy przewidywanie. Odbiór i krycie pozostają na przyzwoitym poziomie. Podobnie jak szybkość czy wytrzymałość, co u tak młodego chłopaka jest wielkim atutem, bez konieczności zmiany w drugiej połowie spotkania. Cóż. To wyrobnik. Mający dobre atrybuty fizyczne, które w Football Managerze górują nad wszystkimi innymi. Dlatego tak udanie radzi sobie w grze. Warto go sprowadzić, nigdy nie narzeka na brak gry, ani małą pensję. Zawodnik idealny dla średnich klubów. Do wyjęcia za jakiś milion euro.