Po co żyć, po co skoro i tak się umrze, wstajemy-zasypiamy, jemy-sramy, monotonia życia codziennego. Jestem Mieczysław Müller, dla kumpli Mietek … właściwie nie mam kumpli, moi rodzice są Niemcami, lecz ja sam urodziłem się w Polsce, mieszkałem niedaleko Zakopanego, ale góral ze mnie żaden. Mam 49 lat mieszkam w Fiorentino w San Marino, żyje się nawet przyzwoicie, nie powiem borykam się z problem, ale to raczej coś osobistego zresztą nie wasz interes. Kocham sport, kiedyś nawet byłem na meczu - ahhh stare dobre czasy. W gazecie przeczytałem, że właśnie wyleciał trener S.P. Tre Fiori i szukają nowego szkoleniowca. Przez całą noc byłem zły na siebie, że przeczytałem ten artykuł, jestem chory psychicznie jak coś sobie ubzduram tak musi być i koniec i dążę do tego całymi siłami, niby wszystko ok, ale nie chcecie widzieć co się dzieje gdy mi to nie wyjdzie. Rankiem udałem się do siedziby S.P. Tre Fiori, wystarczyło, że powiem, iż chce być szkoleniowcem tego klubu, a Marino Casali bez niczego podał mi kontrakt który mam podpisać 880 euro miesięcznie, przez chwilę zastanowiłem się czy dobrze robie. Niepewnym ruchem podpisałem się na papierku i zacząłem brać się do roboty.

Poszedłem do jednej z bibliotek by dowiedzieć się coś o tym klubie, ale informacji nie było za dużo.

Historia

Klub S.P. Tre Fiori założony został w 1949 roku. Pierwszym jego sukcesem w historii było zdobycie krajowego pucharu w 1966 roku. Zespół po trofeum to sięgał później jeszcze cztery razy. Drużyna ma na koncie pięć tytułów mistrzowskich, a pierwszy z nich wywalczyła w 1988 roku. Obecnie klub należy do najbardziej utytułowanych drużyn w kraju. W sezonie 2009/2010 zespół zadebiutował w europejskich pucharach. W pierwszej rundzie eliminacyjnej do Ligi Mistrzów spotkał się z mistrzem Andory UE Sant Julià i oba pojedynki zakończyły się remisami 1:1. Dogrywka nie przyniosła rezultatu, a w rzutach karnych zwyciężyli piłkarze UE Sant Julià.

Sukcesy

Mistrzostwo San Marino: 6

1988, 1993, 1994, 1995, 2009, 2010

Puchar San Marino: 5

1966, 1971, 1974, 1975, 1985

Superpuchar San Marino: 2

1991, 1993

Przyszedłem do klubu rano, godzinne przed treningiem, rozmyślałem sobie to i owo, stadion 1000 miejsc, a ja już rozmyślałem o wygraniu Ligi Mistrzów-Tak to mój cel! Nagle tysiąc myśli czy dobrze robie, czy to aby na pewno ma sens? Nie wiem okażę się w praniu. Piłkarzy mam takich jakich mam po treningu ustaliłem kto będzie w pierwszym zespole i jakim ustawieniem zagramy. Jak każdy trener myśli o transferach, ale jakie transfery w tak biednej lidze i klubie? Na oku mam paru zawodników, ale na razie to tylko wiecie takie rozmyślanie zaraz sparingi a ja wciąż nie znam wyjściowej 11. Pomyślałem też o klubie patronackim który udostępni nam paru dobrych piłkarzy, oby działacze kogoś znaleźli.

Ahh, Liga Mistrzów to na co czekałem na triumfy, pieniądze i hektolitry szampana. Z niecierpliwością czekałem na losowanie par pierwszej oraz drugiej rundy kwalifikacyjnej. W pierwszej rundzie trafiliśmy na Czarnogórski Rudar na który zapatruję się optymistycznie, lecz druga runda nie wygląda już tak ciekawie bowiem jest to zespół znany Hapoel Tel-Aviv. No cóż będziemy walczyć i pokażemy, że San Marino nie będzie mieć najgorszej reprezentacji w Europie lecz będzie na szczycie !

Pierwsze sparingi i treningi, lecz zanim usłyszymy gwizdek rozpoczynający sparing rozegramy mecze w LM z Rudarem. Pierwszy pojedynek stoczymy 30.06 u siebie.

W woli ścisłości każdy klub przerobiłem na klub profesjonalny.