"Szpeniu, w Okręgówce to i Guardiola by przepadł... I jakoś nie wyobrażam sobie zamiany wyjazdu na inną dzielnice z wyjazdem na drugi koniec województwa. Ale u siebie lepszych chętnie sprawdzę"

~ kibic Hutnika Warszawa po awansie do IV ligi na Mazowszu

Po łatwym sezonie zwieńczonym awansem klub znów zaczął dawać nadzieję do przywrócenia statusu lokalnego hegemona. (w niższych ligach oczywiście)

A było to tak...

Moje pierwsze, poważniejsze zainteresowanie Hutnikiem przypada na rok 2012 gdy na koniec rundy jesiennej miała miejsce taka sytuacja:



Pamiętacie niepokonany sezon Arsenalu w Anglii? Hutnik zrobił to lepiej, bo przez całe rozgrywki, nie stracili nawet bramki!



Tego wydarzenia bez precedensu by w ogóle nie było, gdyby nie awans do III ligi w sezonie 12/13. Zaczęli go w... Warszawskiej B klasie (8 poziom rozgrywek) przez problemy finansowe w latach 2003-2010 i brak przyznanej licencji z powodu, jak się później okazało, ogromnego zadłużenia.

Jak to się skończyło? Wykreśleniem wszelkich możliwych rekordów z kronik niższych lig w skali światowej. Skład, który z powodzeniem mógł grać na 4 poziomie rozgrywek i walczyć o awans na szczebel centralny, musiał doświadczać kopania się po czole 4 ligi niżej...

Rok temu, w 2017 Hutnik obchodził 60-lecie istnienia. Z tej okazji bardzo chcę wyprowadzić go na należne mu miejsce, zwłaszcza, że nie jest to klub bez wsparcia kibiców, nawet w niższych ligach wiara nie chciała o nim zapomnieć.



Tyle tytułem wstępu, przechodzę już do wirtualnej rzeczywistości. Przyznam na starcie, że jeden, jedyny raz zgrzeszyłem w tej karierze, już na początku. Stworzyłem menadżera-kozaka. (najwyższe możliwe dostępne parametry startowe przy tworzeniu gry)

Co by przesiadka ze starszej wersji gry była mniej bolesna, a kariera przyjemniejsza.



Władam też wieloma językami, ale to bardziej dla własnego ego

Po dwóch sezonach ze mną u steru nie ma się jeszcze czym chwalić. 2 awanse w dwa sezony (na których skupię się w następnym artykule) sprawiły, że Hutnik znalazł się w jednej lidze z Polonią, dzięki czemu wrócą Derby Muranowa.

Podzielę się ciekawymi statystykami transferów, jak to wygląda na zapleczu poważnej piłki, gdy kontrakty amatorskie dają NIESAMOWITE możliwości doboru składu na sezon. Mogą być dowolnie rozwiązywane (bez konieczności wypłacenia reszty pensji, bo przecież się nie zarabia), a klub raczej nie ma nic do powiedzenia, gdy po piłkarza zgłosi się ktoś nawet i ciut bardziej znany w regionie. Mój skład uszczuplił się po awansie do III ligi, gdy moja pierwsza jedenastka rozeszła się w niecały tydzień praktycznie nie zostawiając po sobie żadnych alternatywnych rozwiązań.



Zostawiam też skriny z paroma ciekawymi piłkarzami, w których szczerze wierzę, że pomogą mi się jakimś cudem dostać na szczebel centralny w przeciągu następnych 2 sezonów.

OLEKSANDR YATSENKO

Obserwowałem młodego Ukraińca już od Okręgówki (na starcie gry znajduje się w Escola Varsovia - oficjalna szkółka FC Barcelony w Warszawie)

Ależ to było szczęście, że przed oboma meczami z moim Hutnikiem łapał niefortunne kontuzje! Oleksandr jest świetnym odgrywającym do wyjęcia za darmo - zaleta niechlubnego kontraktu amatorskiego. Niestety nie przechodzi do innych klubów na tym samym poziomie; potrzebowałem 2 lat, żeby wreszcie móc mieć go na swoim boisku treningowym. Na szczęście nigdzie indziej nie chciał iść, mimo ofert, chociażby i Pogoni Siedlce z I Ligi. Jest też w oryginalnej bazie danych gry, więc polecam go każdemu - po paru latach będzie można go sprzedać za zdecydowanie większy pieniążek, niż się w niego zainwestowało.



KEN KALLASTE

Bo każdy chce mieć w klubie reprezentantów... Niech będzie i Estonii! Szerszej publiczności znany z występów w Koronie Kielce, przeciwko której przy okazji przegrał 1:3 w II rundzie Pucharu Polski. Solidny lewy obrońca, zapracował na kontrakt półzawodowy, bardzo ważny zawodnik w hierarchii zespołu, przyda się jako mentor dla młokosów.



ARKADIUSZ NAJEMSKI

Bodajże czwarty z "odrzutków z Legii" w moim składzie - na poziomie III ligi będzie postrachem napastników. Dobry materiał do wytrenowania na ostatniego obrońcę, co znacznie poszerzy elastyczność mojej taktyki, gdy już będzie łapał o co chodzi w grze na tej pozycji. Uwielbiam grać z jednym libero/ostatnim stoperem, dwoma środkowymi obrońcami i dwoma wahadłowymi z tyłu!



Ostatnim zrzutem będzie sztab szkoleniowy, którego właściwe dobranie jest zawsze dla mnie absolutnym priorytetem, dzięki nim nie zajmuję się pierdołami w tej grze.



Zważywszy na konieczność posiadania na boisku jednocześnie dwóch graczy U21 w każdym zespole w III lidze i stratę pierwszej jedenastki po ostatnim awansie, musiałem gruntownie przebudować skład. Do tej pory opierałem zespół na zawodnikach starszych, którzy mieli doświadczenie i mecze wygrywali charakterem. Powoli będę mógł wprowadzać zawodników młodszych i bardziej utechnicznionych.