Oczywiście wszystkie transfery do klubu były na raty.

W Pucharze Anglii mieliśmy "wymarzone" losowanie, bowiem już w 3 rundzie trafililiśmy na dobrze nam znane MU. W pierwszym meczu już przegrywaliśmy 3-0 w pierwszej połowie, więc zdecydowałem się od razu na 3 zmiany i pod koniec pierwszej połowy do siatki trafił Adebayor. W drugiej połowie wpadły jeszcze dwa gole do bramki De Gea'i i czekała nas powtórka. W rewanżu role się odwróciły i już w pewnym momencie prowadziłem 2-0, lecz wystarczyło 7 minut, żeby Man Utd odrobił straty i doprowadził do dogrywki. W dogrywce niewiele się działo i mecz musiały rozstrzygnąć rzuty karne. W 6 serii Daley Blind się myli i strzela wprost w Llorisa, a w tej samej serii jak na kapitana przystało Younes Kaboul daje swojej drużynie awans. W 4 rundzie trafiliśmy na dużo słabsze Sunderland, które sprowadziło nas na ziemię rozbijając naszą drużynę 4-1.

W rundzie przed grupą trafiliśmy słabiutkie FC Midtjylland pokonując je dwa razy 1-0 i 2-0. Grupa nie była dużo trudniejsza, ponieważ trafiliśmy na Steaua'e, Krasnodar i cypryjski Apollon Limassol. Gładko wyszliśmy z grupy na pierwszym miejscu remisując jedynie z Krasnodarem. Los chciał, żebym ja i moja drużyna odpadli, bo trafiliśmy na chyba najlepsze z możliwych - Napoli. I po pierwszym meczu tak naprawdę było, dlatego że przegraliśmy 3-0. Jednakże football to piękna gra i wszystko się może zdarzyć zwłaszcza gdy nasz prawy obrońca Joel Ward strzela bramkę z połowy centrostrzałem, a następnie Eriksen z pola karnego uderza tak, że "bramkarz wolał nie ryzykować utraty ręki". W drugiej połowie w 86 minucie bramkę strzela Ben Davies i doprowadza do dogrywki. Kiedy już myślałem, że mecz rostrzygną karne to Ryan Shawcross wywołuje ekstazę na trybunach strzelając bramkę z rzutu rożnego w 120 minucie. Po ciężkiej przeprawie trafiamy na kolejny włoski klub - Fiorentinę. Po pierwszym, spokojnie wygranym 1-0 meczu już byłem właściwie pewny, że przejdę dalej. Tak też się stało, w drugim meczu było 3-1 dla naszej zgranej drużyny. Przyszedł ćwierćfinał, w którym trafiłem chyba na najłatwiejszy zespół - Dnipro Dniepropetrowsk. W pierwszym meczu gładko wygraliśmy 2-0 z ukraińskim klubem. Drugi mecz już był troszkę ciężki, ale bez problemu. A wszystko dzięki niesamowitemu Diabate. Po wejściu z ławki strzelił 2 bramki, a ogólnie nastrzelał 10 bramek. Mecz skończył się 3-3. Następnie w pierwszym meczu z francuskim Lyonem nie było już tak kolorowo, bo było 1-1 przed własną publicznością. Drugi mecz już rozpoczął się lepiej, gdy w pierwszej akcji Kane strezlił bramkę na 1-0. Niestety w następnej akcji Lacazette doprowadził do remisu. Na tą bramkę idealnie odpowiedział Nacer Chadli. Było 2-1 dla nas i to Francuzi musieli gonić wynik. Wielka szkoda, bo źle zmotywowałem moich podopiecznych i zaraz po przerwie było już 2-2. Następna akcja i już było 3-2. Plany pokrzyżowała mi jeszcze kontuzja na meczu mojej podstawy Warda. Pod koniec meczu wpadła jeszcze bramka na 4-2, która zniweczyła plany o finale. Największą niespodzianką było francuskie Guingamp, które pokonało w finale wyżej wymieniony Lyon w karnych zdobywając tym samym Ligę Europejską będąc na 16 miejscu w swojej lidze.

I reszta formalności:














Sezon można uznać za udany, chociaż pewnie mnie już eliminuje z walki o finał. Trzeba wierzyć, że następny sezon będzie sezonem sukcesu!!! To mój pierwszy blog w życiu, więc jeśli można byłoby coś poprawic to piszcie w komentarzach. Mam nadzieję, że nie usnęliście (śmiech).