... West Ham United jednocześnie zostając Judaszem. Tak mnie nazywali fani Millwall co było najłagodniejszym określeniem. W Bermondsey gdzie wypłynąłem na szerokie wody byłem persona non grata. WHU było wtedy w The Championship podobnie jak mój pierwszy klub QPR. Pierwszy mecz miał się odbyć u nas nie mogłem się go doczekąć. Gdy już nadszedł to pauzowałem za czerwoną kartke z poprzedniego spotkania i musiałem się obejść smakiem. W The Hammers grywałem na środku obrony, lecz nie miałem takiej pozycji jak w Millwall. Trener często stosował rotacje, ale to wszystko było po to abyśmy awansowałi do Premiership. Nadszedł ten dzień:

23 maj 2006 15:00

Loftus Road

QPR-WHU

Coach wiedział ile znaczy dla mnie ten mecz i wyszedłem w pierwszym składzie. Pierwszy raz zagrałem na Loftus Road. Marzenie się spełniło po części. Tylko, że chciałem bronić stadionu przed rywalami a przyszło mi go zdobyć. Jak na ironie losu przez wszystkie lata gry w QPR nie udało mi się strzelić gola rywalowi, lecz tego dnia mój gol z karnego dał nam zwycięstwo przypieczętywujące awans do Premiership.

Po awansie zaszły w klubie duże zmiany. Pojawiły się pieniądze na transfery i kupiono dwóch nowych obrońców, którzy jak się potem okazało wygryźli mnie ze składu. Sezony 1996/97 i 1997/98 nie należały do udanych. Częściej przesiadywałem na ławce niż biegałem po murawie. Klub chciał mnie wypożyczyć, ale nie miałem zamiaru ruszać sie poza Londyn. Najlepsze lata kariery traciłem na ławce. Przed sezonem 1998/99 w trakcie okresu przygotowawczego zerwałem więzadła krzyżowe w kolanie. Został mi rok kontraktu i ta kontuzja. Wiedziałem, że klub nie przedłuży ze mną kontraktu w takiej sytuacji. Zależało mi już tylko na wyleczeniu kontuzji. Moje przeczucia się potwierdziły w grudniu klub poinformował mnie o ty, że nie dostane nowej umowy. Mój czas na Upton Park dobiegał końca. W marcu wróciłem do treningów i zależało mi tylko na odbudowie formy.

Przerwa miedzysezonowa mineła mi na testach w wielu klubach. Myślałem, że mnie pamiętają z dobrych występów w pierwszym sezonie w WHU, ale nikt nie chciał na mnie postawić, wiedzieli w końcu o tym jakiej kontuzji doznałem. Próbowałem swoich sił poza Londynem, bezskutecznie.

Pomocną dłoń wyciągneli do mnie działacze Barnet FC. Awansowali do League Two i potrzebowali kogoś doświadczonego. Po podpisaniu kontraktu uświadomiłem sobie, że w wieku 27 lat moja przygoda z piłką zaczyna się zbliżać do końca. Przez 3 lata broniliśmy się przed spadkiem. Do trzech razy sztuka. W sezonie 2001/02 nie udało nam się i spadliśmy. Postanowiłem odejść. Powiedziałem działaczom, że jestem jeszcze w stanie grać w League Two. Zgodzili się bo wiedzieli, że finansowo z tą kadrą nie wytrzymają i każdy kto chciał odejśc nie miał robionych problemów.

30 na karku, następny klub będzie moim ostatnim. Całę życie w Londynie, starych drzew się nie przesadza pomyślałem. Arsenal, Chelsea, Tottenha, WHU- nie mam szans, QPR-marzenie, Millwall-most został spalony, Wimbledon-prędzej się rozpadnie niż krzywa wieża w Pisie runie. Było miejsce w którym jeszcze nie grałem i odpowiadałoby mi i klubowi-Leyton Orient. Działaczom od razu zakomunikowałem, że będzie to mój ostatni klub w karierze. Leyton od 10 lat występował w League Two. Po dwóch latach gry, zacząłem myśleć otym co będę robił po zakończeniu kariery. Menadźer, dyrektor, scout, trener. Tak trener to będzie najlepsze dla mnie. Grałem w 4 klasach rozgrywkowych w Anglii i tam też będę chciał pracować. Zapisąłem się na kurs UEFA B, który bez problemu skończyłem, odbyłem staż w 2004 w Heerenveen i w 2004 miałem już jakiś papier. Działacze pozwolili mi prowadzić zajęcia w Academy Leyton Orient. Przez 2lata łączyłem grę z treningami najmłodszych piłkarzy. W 2006 dużo się działo w moim życiu. Odbyłem staż w AS Monaco, otrzymałem dyplom UEFA A. 3 maja 2006 po 16 latach gry postanowiłem zawiesić buty na kołku.

Przede mną zaczął się nowy etap mojego życia. Zacząłem szukać pracy w zawodzie. Co prawda nie miałem jeszcze najważniejszej licencji UEFA PRO, ale to co już posiadałem uprawniało mnie do trenowania drużyn juniorskich do lat 18. Oferta pracy przyszła z najmniejspodziwanej strony: z Queens Park Rangers. Dużo się zmieniło w klubie odkąd odszedłem. działacze zaproponowali mi stanowisko trenera juniorów argumentując to, że jestem z stąd, jak większość chłopaków i możemy znaleźć wspólny język. Przyjąłem ofertę bez wahania, w podświadomości licząc, że skoro nigdy nie było mi dane zagrac w QPR, to moze kiedyś uda mi się poprowadzić mój ukochany klub. W ciągu tych trzech lat odbyłem staż w Samdorii Genua i zdobyłem licencję UEFA Pro. Moich wychowanków spotkał podobny los jak mnie. Widząc to postanowiłem zrezygnować z pracy i zacząć pracować na swoje nazwisko w seniorskeij piłce...

3 maj 1972 w dzielnicy Hammersmith and Fulham ropoczyna się moja historia.  Urodziłem się w miejscu gdzie wszyscy kibicują Queens Park Rangers. Zamiast bajek na dobranoc ojciec opowiadał mi swoje przeżycia związane z...

Imie i nazwisko: Tony Kovalsky Data urodzenia: 3 maj 1972 Miejsce urodzenia: Londyn Pozycja na boisku: prawy/środkowy obrońca Kariera sportowa: 1983-1990 Queen's Park Rangers U18 1990-1995 Millwall 1995-1999 West Ham...