2048/49
Podsumowując poprzedni sezon (2047/48) - napisałem: „Dirk Wachter po ostatniej koszmarnej kontuzji nie jest już tym samym graczem co niegdyś i był to jego ostatni sezon w klubie. Podobny los czeka (...) Misiowskego, Archibalda i Foxa (cała trójka szuka „nowych wyzwań“), choć do postawy Foxa trudno się przyczepić - uznany został zawodnikiem sezonu w plebiscycie kolegów z boiska. Nie będę go jednak na siłę trzymał - zbliża się do trzydziestki i spędził w PSG pełne sukcesów 12 lat. Odejdzie też Gauthier (nie ma szans w rywalizacji z Tambourą) oraz Peter Kurth (od lat rezerwowy, który jednak ma uzasadnione ambicje, by być piłkarzem pierwszego wyboru). Nie znajdę też miejsca w ekipie dla graczy dalszego planu (Bartos, Molenaar), którzy będą wypożyczani.“
Wszystkie te pożegnania miały rzeczywiście miejsce... Z tym, że definitywnie sprzedałem tylko Wachtera (Lyon, 30 mln euro), resztę wypożyczyłem, w tym kilku za gigantyczne pieniądze (Archibald - Arsenal - 20 mln, Misowski - Arsenal - 30 mln, Fox - Man City - 30 mln, Kurth - Milan - 20 mln, Gauthier - Liverpool - 15 mln).
Niezwykle ciekawą woltę wykonał ten ostatni. Otóż był etatowym reprezentantem Francji (10 A - 4 gole), jednak pech sprawił, że w przededniu EURO’2048 - złamał nogę i na turniej nie pojechał. Wypożyczyłem go do Liverpoolu a on jesienią 2048... zadebiutował w reprezentacji Belgii! Jak to możliwe, zapytacie... Ano tak, że Francja była gospodarzem mistrzostw Europy (awans bez eliminacji) i Gauthier grał tylko w meczach towarzyskich! Miał belgijskie obywatelstwo i... dał się skusić tamtejszym działaczom. Dla Francji jest już spalony, zresztą dla mnie też. Tyle, jeśli chodzi o dygresje. Może jeszcze dodam pamiątkową tablicę upamiętniającą karierę Michaela Foxa w PSG, gdyż bezwzględnie sobie na to zasłużył:
(W tabelkach po imieniu i nazwisku, dacie urodzenia, pozycji, narodowości, dacie debiutu i ostatniego meczu: Kolejny Sezon, Liga, Puchar Francji, Puchar Ligi, Superpuchar Francji, Liga Mistrzów, Liga Europy, Superpuchar Europy, Klubowe Mistrzostwa Świata, Razem.
Liczby to mecze / gole w poszczególnych rozgrywkach, a gwiazdki oznaczają ich wygranie)
W PSG trwa sukcesywne odmładzanie składu i poszukiwanie głodnych sukcesów, utalentowanych, młodych zawodników. Warto w tym miejscu przedstawić Wam dwóch z takich graczy. Oto z Valencii wykradłem (za darmo!) takiego oto rozgrywającego:
Myślę, że Oscar ma szansę, by w przyszłości zastąpić szybko zbliżającego się do 30-tki Kamela Kendouciego. Drugim najbardziej obiecującym młodym-gniewnym jest francuski defensywny pomocnik Pape Faye. Za niego zapłaciłem drużynie Nantes aż 17 mln euro, lecz wg. skautów i sztabu szkoleniowego - warto było. Na razie musi się sporo uczyć.
Sezon rozpoczęliśmy obiecująco - od zdobycia Superpucharu Francji i to mimo nieobecności kilku piłkarzy z powodu wyjazdu na Olimpiadę. Zremisowaliśmy 0-0 w Bordeaux a potem lepiej wykonywaliśmy „jedenastki".
Rundę jesienną mieliśmy całkiem niezłą - w lidze zaledwie dwie porażki (w tym jedna bardzo wstydliwa z Troyes na inaugurację sezonu i otwarcie nowego stadionu). Gorzej, że po 19 meczach notowaliśmy 6 punktów straty do Marsylii, która grała bardzo równo. Mnie osobiście nie dziwiła słabsza postawa. Ten zespół jest w fazie budowy. Przez lata podstawową parę stoperów tworzyli Wachter i Misiowski. Teraz nie ma już żadnego z nich. Postawiłem na 19-letniego Amraniego oraz Julio Blaze - jako graczy pierwszego wyboru. Co mi bowiem z tego, że Misiowski jest powszechnie uważany za najlepzego stopera na świecie, skoro w zeszłym sezonie dostał najsłabszą notę w historii PSG - 3,2?! I to w meczu decydującym o awansie do ćwierćfinału Ligi Mistrzów. Zresztą - ogólnie nie był oceniany jakoś wybitnie, to nie kwestia postawy w jednym spotkaniu. Dodatkowo - szukał nowych wyzwań. Więc co - na siłę miałem go trzymać? Wolę ogrywać młodego, niezmanierowanego jeszcze Amraniego, gdyż zarówno ja jak i mój sztab - widzimy w nim duży potencjał:
To jeszcze nie jest gracz wybitny, lecz w przyszłości może takim być. Poza tym jest Francuzem, a ja koniecznie chcę zachowywać w PSG „francuski kod genetyczny".Trzeba po prostu dawać takim piłkarzom szansę - czasami nawet kosztem wyników.
Nie powiodło nam się w obu krajowych pucharach (Ligi i Francji) - odpadliśmy na dosyć wczesnych etapach.
W Lidze Mistrzów zdecydowanie wygraliśmy grupę (przed Wolfsburgiem, Szachtarem i Fenerbahce) - przyszedł czas na wiosenną rywalizację z Valencią. Pierwszy mecz graliśmy na wyjeździe i Hiszpanie szybko wcisnęli dwa gole: w 1 i 19 minucie. Moja ekipa odpowiedziała wspaniale, a następca Michaela Foxa - 21-letni Ronny Ohayon rozegrał mecz życia. Zdobył dwa gole (34 i 84 minuta) a dwie minuty przed końcem wypracował zwycięską bramkę, którą strzelił rezerwowy mega-utalentowany Czech - Michal Mares.
To był jeden z najlepszych występów w tym sezonie! Przed rewanżem byłem w niezwykle kłopotliwej sytuacji... Oto w lidze zarówno prowadząca w tabeli Marsylia jak i drużyna Boulogne miały chrapkę na odebranie nam tytułu. Terminy były napięte: 14.03 mecz z Bordeaux-Ligue 1, 17.03 - rewanż z Valencią-Liga Mistrzów, 20.03 - mecz z Niceą-Ligue 1... Musiałem wybierać... Zdecydowałem oba ligowe mecze zagrać pierwszym składem, a na spotkanie z Valencią desygnować dublerów. Wyszedłem z założenia, że wygrywając 3-2 na wyjeździe z Hiszpanami - jesteśmy tak naprawdę w komfortowej sytuacji. Wystarczyło zremisować lub nawet przegrać jednym golem - a gralibyśmy dalej. Oto jak się to potoczyło:
Porażka 1-3 oznaczała pożegnanie z Ligą Mistrzów - w 1/8 finału (tak jak rok wcześniej)... Mam wyrzuty sumienia - jednak cóż mogłem zrobić?! Musiałem wybierać... Wybrałem - i przegrałem.
Została liga i muszę napisać z satysfakcją - nie zawiedliśmy! Wygraliśmy mecz o niezwykłym ciężarze gatumkowym - z Marsylią na wyjeździe 2-0! To była gra praktycznie o tytuł mistrzowski! Potem pokonaliśmy walczące o uniknięcie spadku Nantes oraz Lyon na ich stadionie! Końcówkę ligi mieliśmy piorunującą!
Sam Omar Tunani strzelił w tych pięciu grach sześć goli! To był zresztą doskonały sezon dla 32-letniego już, legendarnego napastnika! W 34 meczach zdobył 32 bramki i został (po raz piąty!) królem strzelców Ligue 1! Ostatecznie wygraliśmy ligę z przewagą aż 8 punktów nad Olympique Marsylia - moi (w większości młodzi) piłkarze pokazali, że drzemią w nich duże możliwości. A będą coraz lepsi!
Francja, 2048/2049
Liga Mistrzów dla każdego! Faza Grupowa 2021-2022
Handluj z tym!
W FM 2018 piłkarze będą mogli ujawniać że są homoseksualistami
Od Zera Do Bohatera
Facebook
Twitter
YouTube
Twitch.tv
RSS
Komentarze (0)
Możliwość komentowania tylko dla zarejestrowanych użytkowników.
Nie masz konta? Zarejestruj się.
Drogi Rewolucjonisto, prosimy o przestrzeganie regulaminu i zapoznanie się z FAQ