Associazione Calcio Reggiana 1919 - włoski klub piłkarski mający siedzibę w mieście Reggio Emilia leżącym w regionie Emilia-Romania. Klub został założony w 1919 roku jako A.C. Reggiana oraz w 2005 roku reaktywowany jako Reggio Emilia F.C., ale tuż przed startem sezonu 2005/2006 nazwa została zmieniona na A.C. Reggiana 1919. Reggiana gra obecnie w Serie C2/B, a w 1997 ostatni raz grała w Serie A.

Reggiana we włoskiej Serie B rozgrywkowej grała kilkukrotnie od 1920 roku. W latach 90. występowała w najwyższej klasie rozgrywkowej w sezonach 1993/1994, 1994/1995 i 1996/1997. Najlepsze miejsce w hitroii to 13. w sezonie 1993/1994. Najbardziej znanym szkoleniowcem w historii klubu jest Carlo Ancelotti, który od 2001 roku jest trenerem zespołu A.C. Milan.

Barwy klubowe Reggiany to kolor ciemnoczerwony (stąd przydomek Granata). Swoje domowe mecze zespół rozgrywa na stadionie Stadio Giglio. Do 1994 klub grał na starym obiekcie o nazwie Stadio Mirabello.

Jednym z najbardziej znanych kibiców Reggiany jest obecny Premier Włoch oraz były przewodniczący Komisji Europejskiej, Romano Prodi.

Od 2008 roku posadę trenera obiął Hernan Nawrolli, Polak z  urugwajskim obywatelstwem. Jako początkujący trener nie oczekiwał zbyt wielkich sukcesów, ale po kilku spektakularnych wzmocnieniach z wolnego transferu, i nie tylko, po połowie sezonu, drużyna, którą dziennikarze skazywali raczej na środek tabeli, znalazła się na drugim jej miejscu za Hellas Veroną, głównym kandydatem do awansu.

Koniec z oficjalnymi informacjami.

Zacznę może od wzmocnień.

Praktycznie cała drużyna nadawała się do wymiany. Jako, że bardzo lubię eksperymentować jeśli chodzi o transfery, byłem w siódmym niebie kiedy dowiedziałem się, że mam do dyspozycji około 300 tysięcy euro na transfery. Jako rodowity Polak z Urugwaju pozyskałem trzech rodaków, a byli nimi znani z występów w Widzewie Łódź Budka i Fabiniak, jak i rodowity scyzoryk z Kielc Zganiacz. Tak więc bramka, prawe skrzydło i ofensywna pomoc zostały wzmocnione. Jeśli mowa o Widzewie to pozyskałem też Stefana Napoleoniego na lewą pomoc lub atak. Z wolnego transferu nabyłem silnego, szybkiego i wysokiego brazylijczyka Giancarlo, którego sprzątnąłem sprzed nosa innemu klubowi. Strzałem w dziesiątkę okazał się transfer niskiego, ale za to bardzo szybkiego i błyskotliwego napastnika Enzo Scorzy(to nie ten co trenuje Wisłę:D), który po 14 meczach strzelił 17 goli i jest liderem w klasyfikacji strzelców. Moją ulubioną pozycją na boisku jest defencywna pomoc. Poszukiwania objęły wszystkich tych, którzy posiadają obywatelstwo jednego z krajów UE ze względu na wymogi włoskiego ZPNu. Udało mi się znaleźć Peruwiańczyka z włoskim pszportem. Doświadczony z dobrym kryciem, odbiorem przeglądem pola i strzałem z dystansu, do tego pracowity i wytrzymały jak na 33 peruwiańskie wiosny(ach te słońce Peru, jestem ciekawy czy Donald palił peruwiańską trawkę:D). Acha zapomniałem przedstawić tego zawodnika, był nim Jean Ferrari, co ciekawe w klubie był już jeden Ferrari, ale jak się okazało nie polubił mnie i poszedł na Capuccino, nie zważając na kategoryczny zakaz picia tego napoju. Mimo dość dobrych referencji nie przkonał mnie i odesłałem go do rezerw.

Czy to już wszystkie wzomcnienia? Niech sobie przypomnę... hmmm... myślę, myślę... O Jeezu!!! Byłbym zapomniał o środku obrony. Wydaje mi się, że ta para doświadczonych 33 lenich obrońców poradziłaby sobie w Serie A przez może dwa miesiące dopuki nie odpadły by im nogi. Są to dwaj Hiszpanie Vaqueriza i Fresan, ściągnięci z wonlego transferu, a wypatrzeni przez wykupionego z Wisły Kraków scouta Manuela Junco.

Jeśli chodzi o sztab szkoleniowy to zrobiłem kompletną rozpierduchę, a mianowicie zwolniłem wszystkich. Nakazałem zrobienie remontu w budynku klubowym, gdyż nadawał się tylko do przetrzymywania radioaktywnych odpadów. Do tej pory nie wiem co się stało z gołębiami zamurowanymi za ścianą. Mam nadzieję, że nie zmutowały w jakiś dziwne stworzenia. W trakcie remontu wyjechaliśmy na obóz przygotowawczy połączony z tournee po Hiszpanii. Rozegraliśmy kilka sparingów z mało znanymi klubami i nawet nie pamiętam wyników, gdyż doznałem bolesnej obstrukcji i cały obóz spędziłem w kiblu. Zleciłem nowo zatrudninemu asystentowi o dziwnym nazwisku, którego nie potrafię wymówić, aby poprowadził Reggianę w tych kilku meczach do zwycięstwa.

Niestety ze zgrupowania powróciliśmy z kilkoma kontuzjami w tym nasz najlepszy dotychczas pomocnik Mariusz Zganiacz. Siłą rzeczy musiałem przywrócić do pierwszego składu Ferrariego(tego od Capuccino(nie wiem dlaczego z wielkiej litery)). Jak się okazało był to dory lecz wymuszony ruch. Zawodnik ten popisywał się świetnymi asystami w kolejnych sparingach i zadomowił się w pierwszym składzie(i tak musiał tam grać, ponieważ Zganiacz miał pół roku przerwy w treningu).

Rozpoczął się sezon i napiszę o nim za jakiś czas. Napiszcie, czy mam to kontynuować. Liczę na konstruktywną krytykę.