Nie byłem święty…Pracowałem dla „Grupy”. Wiedziałem o wielu nadużyciach w mieście. Byłem kierowcą, woziłem różnych dupków i widziałem zbyt wiele krwi. Zeus z Tyfusem likwidowali wszystkich, którzy spóźniali się z opłatami. O wszystkim decydował Boss. Zeus zabił mi rodziców i brata, gdy się dowiedział że mój ojciec ma na niego haka. Tata domyślał się, że jestem w „Grupie”. Natomiast ja myślałem że jest zwykłym prezesem małego klubu. Dopiero potem okazało się, że ojciec podczas stanu wojennego pracował na emigracji w strukturach CIA i dalej musi mieć coś z nimi związanego. Nie mogłem już wytrzymać. Zeus mógł mnie zabić, ale po co? Lepiej zabić osoby, które kochałem. Nie mogłem pogodzić się z własnym sumieniem. Musiałem działać. Przystąpiłem do programu ochrony świadków koronnych. Zeznawałem przeciwko Zeusowi. Powiedziałem o tym jak się znęcał nad ludźmi w nieludzki sposób. Zeusa uznali za niezrównoważonego psychicznie i obecnie siedzi w zakładzie dla czubków. Ale dalej działa nie tylko jego bratanek Tyfus, ale cała rzesza świrów pracujących dla „Grupy”. Tyfusa woziłem na pierwsze akcje. Zawsze zjarany i z panienkami na boku. Zdecydowanie emocje brały górę nad nim. Gdy był Zeus to trochę go hamował, ale teraz on jest nieobliczalny. Aha, zapomniałem o 1 zasadzie „Grupy” : „Możesz o nas zapomnieć ale my nie zapomnimy o Tobie. Nie ma od Nas ucieczki”

A ja? Wylądowałem na południowym – zachodzie Niemiec pod 35 tysięcznym miasteczkiem Sinsheim. W jakiejś wsi, której nazwy nie pamiętam. Nieistotne. Prawdziwa dziura…wrony tutaj zawracają, konie na palcach gwiżdżą, psy dupami szczekają, a jedyną atrakcją jest sklep gdzie do nabycia jest tanie wino i miejscowy browar (przynajmniej tyle).

- Gdzie ja k**** jestem ? – pomyślałem.

Gdy wjeżdżaliśmy do wsi czarną Audicą  razem z ochroniarzami, powitał nas widok pijanego żula, prowadzącego psa (raczej pies go prowadził) środkiem jezdni.

- Lepszej dziury nie było ? – zapytałem ochroniarza.

- Zamknij się i nie narzekaj. Szczerze mówiąc wali mnie to gdzie będziesz. Ja wykonuję swoją robotę. – odrzekł po chwili.

Zatrzymaliśmy przy drewnianym domku z folią w oknach i słomianym dachem.

- Bez jaj ! – pisnąłem sam do siebie.

Poszliśmy za domek i zobaczyliśmy małą murowankę zaraz za stodołą.

- Twoja nowa chata – powiedział niższy z ochroniarzy.

Weszliśmy do środka. Nie było tak źle. 2 pokoje, kuchnia, łazienka. Standardzik.

- Będziemy przyjeżdżać raz na miesiąc. Zgłosiliśmy policji w Sinsheim że przebywasz na ich terenie. Wszystko załatwione. Tu masz dokumenty, komórkę i pieniądze. Jedzenie masz w lodówce. Powinno wystarczyć. Staraj się nie rzucać w oczy. Radź sobie – powiedział wyższy z nich wychodząc.

- Co będzie jeśli Tyfus mnie znajdzie? Zostaw mi chociaż klamkę… – powiedziałem zdenerwowany.

- Aufwiedersehen – powiedział z ironicznym uśmieszkiem na twarzy, zamykając wiśniowe drzwi.

- Dupek ! – powiedziałem sam do siebie.

Oficjalnie popełniłem samobójstwo. Mam swój grób w Polsce a teraz jestem inną osobą. Przecież mam inną tożsamość, inaczej wyglądam. Czy jestem przystojniejszy? Trudno powiedzieć. Usiadłem na kanapie i popijałem białą. Przeglądałem dokumenty ale nadal myślałem o „M”, której ojcem jest Boss. Ona nie wierzy w moją śmierć. Wie, że żyję i się z nią skontaktuje. Na to właśnie czeka Tyfus (zresztą nie tylko on) by mnie zwabić i zabić. I tak analizując moją sytuację zasnąłem z pustą butelką 40 procentówki.