Styczeń zawitał i po otwarciu okienka transferowego sypnęło ofertami transferowymi. Osobiście nie zamierzałem przeprowadzać żadnych zmian, zawodnicy będący pod moją opieką doskonale sobie radzili, pokonując pokejnych rywali zarówno w Premier League, jak i w Pucharze Mistrzów.

Mimo starań, jednak zostałem wciągnięty w wir transferów. Najpierw w połowie stycznia FC Barcelona zainteresowała się moim piłkarzem, sprowadzonym ledwie pół roku temu. Herrera to bez wątpienia obiekt pożądania wielu klubów, lecz niewiele z nich stać na złożenie oferty, która mnie przekona. Barca spróbowała i długo musiałem rozważać wartą 300 mln zł ofertę. Kwota ogromna, lecz po namyśle odrzuciłem ją. Nie było sensu sprzedawać go, gdy nie było piłkarza dorównującego mu umiejętnościom do nabycia za rozsądną cenę. Hiszpan fochów nie robił na szczęście, stwierdzając, że w Sheffield dobrze się czuje i póki gra w pierwszym składzie, to nigdzie nie odejdzie. Byłem mu za to wdzięczny.

W przeciwieństwie do Herrery, odejść z klubu zapragnął Bailey, co mnie bardzo zdenerwowało. Był kluczowym piłkarzem zespołu przeszło 5 lat (od samego początku mojej przygody z The Blades), lecz po rozmowie z nim zgodziłem się na jego transfer, o ile ktoś złoży wystarczająco wysoką ofertę. Długo czekać nie musiałem. Ledwo kilka dni później na moim biurku leżała oferta od Manchesteru City. 120 mln zł i połowa zysku z następnego transferu... Jako, że obiecałem Bailey'owi, ofertę przyjąłem i zacząłem się rozglądać za godnym następcą.

W tym celu znów udałem się do Hiszpanii. Podczas ostatnich okienek transferowych często tam wyjeżdżałem i zawsze wracałem z fantastycznym zawodnikiem. A to był Marcos, a to znowu Francisco Fernandez czy Juan Francisco (chociaż o nim ostatnio dość cicho...). I tym razem nie było inaczej. Znakomicie wybrałem trafiając do Elche, gdzie w czasie spotkania ligowego z kimś tam (nie istotne... :D) wypatrzyłem godnego następcę Maćka. Był to młody, 24-letni środkowy pomocnik, dominujący w środku pola i stwarzający wiele groźnych dla rywala sytuacji.

Nie wahałem się za długo. Już trzy dni później Manel Robles (pierwszy raz czytając jego akta, przekręciłem jego imię na Menel. Ogromnie się dziwiłem, jak można kogoś tak nazwać...) przyleciał do Anglii, pomyślnie przeszedł testy medyczne i podpisał trzyletni kontrakt wart 16 mln zł rocznie. Za transfer Elche otrzymało 80 mln zł (większość w ratach) uzystane za Bailey'a.

Jego debiut przypadł na spotkanie z Portsmouth w FA Cup. Od początku spotkania chciał wywrzeć jak najlepsze wrażenie i udało mu się. Dzięki kapitalnej bramce z rzutu wolnego w 12 minucie. Po niej nie spoczął na laurach i do końca siał postrach wśród obrońców rywala, lecz więcej bramek nie ustrzelił.

W kolejnym meczu przeciwko Middlesbrough nie nacieszył się za długo. Opuścił boisko na noszach w 26 minucie i na murawie nie pojawi się przez dość długi czas. Uraz biodra wykluczył go na conajmniej 2 miesiące. Dla zespołu wielka strata...

No ale życie toczy się dalej, nie możemy rozpaczać po stracie jednego zawodnika. Na szczęście można go zastąpić, oby tylko nie było więcej urazów.