Od kilku dni bezskutecznie szukałem dobrego napastnika, którego można sprowadzić za możliwie najbliższą zeru kwotę. Czasu do końca sierpnia nie zostało wiele. Decyzja Kennediego o odejściu nikogo nie zdziwiła, lecz dotychczas nie sądziłem że tak szybko zdecyduje się na to posunięcie, przez co nie kwapiłem się z poszukiwaniem jego następcy. Wprawdzie do klubu przybył Rose, lecz jednak trzech napastników to mało.

W końcu jednak znalazłem odpowiedniego gracza. Był to napastnik z Coventry, wypożyczony do Kettering, rywalizującego z Yorkiem w League 2. Pracodawca Chrisa Brunskilla zgodził się na oddanie go za darmo, a sam piłkarz nie chciał za wysokiego kontraktu. Jedynym problemem było jego wypożyczenie, które dobiega końca w styczniu i dopiero wtedy Chris zawita do Yorku. Do tego czasu powinniśmy sobie poradzić, zawsze można zagrać mniejszą ilością napasników.

Wieści z boisk treningowych były obiecujące. Piłkarze ćwiczyli ze spory zaangażowaniem, a nowy sztab trenerski doskonale dobierał ćwiczenia, odpowiednio dla każdego gracza. Dzięki temu do rozgrywek ligowych mogliśmy przystąpić w pełni formy. Jedynie niepokoiło mnie jedno. Jeden z nowych nabytków, Hiszpan Salas, nie był zdolny do rozegrania pełnego spotkania. Przez nienajlepszą kondycję, wiek i złe żywienie się w Hiszpanii, bardzo szybko się męczył, przez co będzie wprowadzany na boisko przeważnie w drugiej części spotkania.

Tak więc do rywalizacji przystąpiliśmy pewni sukcesu, gotowi na zbliżające się wyzwania, dzięki czemu w pierwszej kolejce w wyjazdowym mecz z Notts County wywalczyliśmy fantastyczne... eee dobry remis. O wyniku zadecydowały pierwsze minuty, w których padło po jednej bramce dla każdej ze stron i dalej spotkanie było raczej monotonne. Raz mieliśmy doskonałą szansę na drugiego gole, lecz tak jakoś nie wyszło. Ostatecznie 1:1.

Kolejny przeciwnik, z którym przyszło się nam zmierzyć, grał dwa poziomy wyżej. Czyli w Championship, zapleczu Premiership. Scunthorpe okazało się jednak w tym dniu za silne dla Yorku i ostatecznie pożegnaliśmy się z Pucharem Ligi po porażce 0:3. Ważne, że choć sprawialiśmy wrażenie, że gramy jak równy z równym.

W trzecim z rzędu meczu o stawkę poszliśmy za ciosem i... znów przegraliśmy. Tym razem z Aldershot 0:1. Nie udało się nam wykorzystać przewagi, bezskutecznie marnując kolejne sytuacje strzeleckie, w czym wyczuli swoją szansę gospodarze, zadając nam decydujący cios.

Z imponującym dorobkiem jednego punktu zajmowaliśmy dziewiętnastą pozycję. Na szczęście w kolejnym spotkaniu przerwaliśmy złą passę. Na The York Community Stadium (za długa tak nazwa...) rozbiliśmy Port Vale 2:1. Choć wynik skromny, to styl gry był imponujący. Powinno to się przełożyć na wzrost liczby kibiców na trybunach, gdyż zarząd wcześniej ogłosił ten mecz Dniem Kibica, a my dostarczyliśmy wielu emocji. Szczególnie ciekawa była końcówka. ;)

Po zdobyciu kompletu punktów nie zamierzaliśmy spocząć na laurach. Ostatni mecz pokazał, że aby wygrać, wystarczy chcieć. Tak więc chcieliśmy i zaczeliśmy zbierać punkty, wciąż wspinając się w tabeli. W kolejnym spotkaniu wygraliśmy 2:0 z Barnet (Salas, Howard), następnie zremisowaliśmy na wyjeździe z Brentford 1:1 (Lennox) i znów zgarneliśmy trzy punkty po 1:0 z Bournemouth po golu Morrisa.

W międzyczasie rozegraliśmy również pierwsze spotkanie Johnstone's Paint Trophy. Trafiliśmy do grupy północnej i w pierwszej rundzie wygraliśmy z Doncaster po rzutach karnych. W drugiej rundzie już czeka na nas Blackpool, które pewnie rozprawiło się 3:0 z Altrincham. Mimo, że znów zagramy na wyjeździe, to mamy szansę na zwycięstwo z 23 drużyną CC Ligue 1.

Wprawdzie na początku straciliśmy niemało punktów, lecz dobre wyniki w kolejnych spotkaniach wyniosły nas wysoko w tabeli i po sześciu kolejkach zajmujemy świetne trzecie miejsce ze stratą pięciu punktów do prowadzącego w tabeli Hartlepool. Co ciekawe, róznica między drugą, a ósmą drużyną to jedynie bilans bramkowy.

W tym sezonie mamy większe szanse na awans, niż w Blues Square rok temu. Do League 1 awansują bezpośrednio trzy zespoły, a cztery kolejne zagrają w barażach. Tak więc jesteśmy dobrej myśli.