Witajcie! To mój pierwszy manifest, więc z początku liczyłbym na małą wyrozumiałość. Będę opisywał moją karierę w Leeds tak jak się toczyła. Oczywiście dodam swoje dialogi i mniej ważne historyjki, ale będę się starał łączyć to z grą. Z czasem mam nadzieję będę pisał coraz lepiej, ale bez owijania w bawełnę... Zaczynajmy !
_______________________________________________________________________________
1 lipca 2012, Kijów

   Wraz z moimi przyjaciółmi z klubu Davem i Gwynem wracaliśmy z właśnie zakończonego finału Mistrzostw Europy 2012. Dopiero co wyjechaliśmy ze Stadionu Olimpijskiego i już korki. 
- No nie! Tak szybko stąd nie wyjedziemy -powiedziałem do kolegów
- A czego ty się spodziewałeś? To był finał Mistrzostw Europy -odpowiedział Dave
- Ale to jednak niesamowite przeżycie! I do tego moi faworyci wygrali kolejną imprezę -powiedziałem z wyraźnym uśmiechem.
- Przestań się chwalić i dodaj gazu -zripostował krótko Gwyn.
   Po 12 godzinach jazdy wkrótce dotarliśmy na lotnisko do Wrocławia, aby wrócić do Leeds. Gdyby nie te autostrady, które kończono jeszcze podczas Euro to nie zdążylibyśmy. Znów zaczęła się rozmowa o Euro.
- Może na mistrzostwa też się wybierzemy -zapytał Gwyn
Odpowiedzi co prawda nie dostał, ale moja mina mówiła wszystko. Tyle godzin jazdy i podróż samolotem. Stanowcze nie!
- Już nie narzekaj! To ty byłeś za lotem z Wrocławia! -włączył się Dave
Brak tematu przez dłuższą część lotu, który ciągnął się i ciągnął skłoniła mnie do podsumowania Euro.
- No, ale trzeba przyznać panowie. Organizacja tragiczna nie była i jakoś się moja rodzima polska wyrobiła. Hiszpania mistrzem Europy po wymęczonym 1-0 nad Francuzami. Niemcy tradycyjnie już z brązowym medalem po gładkim 4-1 nad Portugalią. Polacy nie wyszli z grupy co prawda, ale gryźli trawę jak mogli. Pokonali 2-0 Szwajcarów, zremisowali 2-2 z Francuzami, ale dostali 3-0 od Włochów i odpadli. Mogło być gorzej -pomyślałem
- A wam jak się podobało Euro -zapytałem 
Jako odpowiedz usłyszałem chrapanie dwóch przyjaciół z Anglii. Już także miałem położyć się spać, lecz ku mojemu zdziwieniu otrzymałem telefon od prezesa Leeds. Nie mogłem uwierzyć. Pierwszy raz od mojej czteroletniej pracy z juniorami Leeds postanowił do mnie zadzwonić. Szybko otrząsnąłem się ze zdziwienia i odebrałem telefon od niezbyt lubianego przeze mnie "pracodawcy".
- To ty -zapytał Peter
- Tak to ja 
- Z trenerem juniorów mam przyjemność?
- Oczywiście panie prezesie
- Czy wracasz już z urlopu?
- Tak. Za dwa dni melduje się w siedzibie.
- Także jesteśmy umówieni na spotkanie za dwa dni.
- Z jakiej to okazji panie prezesie.
Odpowiedzi niestety nie usłyszałem, ponieważ się rozłączył. Byłem ciekaw czego chce Peter po 4 latach nie odzywania się do mnie podczas mojej pracy z Leeds U-13. Rozmawiałem z nim 3 razy w życiu. Podczas zatrudniania, po awansie z juniorami do wyższej ligi oraz raczył zagościć u nas na świętowaniu. Ciekawość, aż mnie rozpierała. A może zdecydował się mnie pozbyć ? Tego dowiem się za 2 dni.
____________________________________________________________________________

Przepraszam za taką nudę w 1 odcinku, ale musiałem jakoś zacząć. Od następnego będą same konkrety i więcej o tym jak się tu znalazłem. Czekam na wasze rady co poprawić. Tylko nie bijcie xd