Zacznę bez długiego wstępu. Początkowe założenie było takie, by był to zwykły post, jednak z uwagi na jego rozmiar postanowiłem, zaakcentować go w ten sposób, ukazując w formie manifestu. W przyszłości, będe chyba czynił podobnie, przedstawiając opinię w takiej formię, jeśli temat będzie istotny, a wypowiedź długa i wyczerpująca - jednym słowem na to zasługująca. Kilka większych postów już gdzieś utonęlo w masie treści forumowej, trudno je obecnie odnaleźć, tak więc myślę, że mając wszystkie ważniejsze wypowiedzi pod ręką (umiejscowione w blogu), będzie łatwiej mi do nich w przyszłości sięgać. Dużo spraw omówionych przeze mnie jest dyskusyjnych, więc w teorii wszystko co zaraz przeczytacie może być nieprawdą :)


Trening KONDYCYJNY powiązany jest z atrybutami fizycznymi. Główny atrybut fizyczny odpowiedzialny za kondycje (szybkość męczenia się) to WYTRZYMAŁOŚĆ. Nie sposób jednak znacząco zwiększyć ten atrybut (wytrzymałość) poprzez kilka tygodni treningu kondycyjnego, by zauważyć różnice w szybkości męczenia się zawodników. Okres odbycia treningu kondycyjnego przez zawodnika, albo nie odbycia nie ma przełożenia na jego wydajność w trakcie sezonu. Zawsze zawodnik o wyższej WYTRZYMAŁOŚCI, będzie wytrzymalszy (nawet jeśli pauzował w ,,okresie przygotowawczym"), od tego który brał udział w przygotowaniach do sezonu, ale ma mniejszą WYTRZYMAŁOŚĆ. Grunt, aby oboje mieli 100% ogrania, ponieważ ogranie również determinuje szybkość męczenia się.

Nie neguję przydatności tego treningu, lecz nie jest on konieczny i tak ważny przed sezonem, na tyle by uznawać go za niezbędny do osiągnięcia dobrej wydolności w trakcie sezonu. Przyznam jednak szczerze, że sam korzystam nieraz z treningu kondycyjnego, przed rozpoczęciem okresu rozgrywania meczów towarzyskich, ale nie z chęci zwiększenia wydolności i kondycji zawodników. Trening kondycyjny (siłownia, bieganie, aerobik) jest jednym z najważniejszych, ponieważ skupia się na takich atrybutach, które przydatne są wszystkim zawodnikom - od bramkarza, poprzez obrońców, pomocników wszelkiej maści, na napastnikach kończąc. Reszta treningów jest wyspecjalizowana i dla jednej formacji bardziej przydatna, dla drugiej mniej, a trening zrównoważony skupia się na podnoszeniu wszystkich atrybutów w równym stopniu.

Do sezonu należy zawodników przygotować tak, by mieli stratus W OPTYMALNEJ FORMIE (100% KONDYCJI, 100% OGRANIA). Kolejne mecze są niepotrzebne i spowodują jedynie szybsze wypalenie się graczy i potrzebę odpoczynku w trakcie sezonu.

Z determinacją związana jest taka zależność, którą łatwo zaobserwować, że im ona większa (w tym przypadku, jak mniemam znaczenie ma również AMBICJA), to tym większe obciążenie treningowe można nałożyć swemu zawodnikowi, przy relatywnie wysokim jego zadowoleniu. Im zawodnicy byli bardziej zdeterminowani, tym większych obciążeń się domagali. Najważniejsze, przy rozwoju zawodnika jest to, aby ominęły do kontuzje i był w trybie meczowym. Szybkość jego rozwoju, co za tym idzie zwiększanie się atrybutów nie jest tak ściśle powiązane z determinacją, by móc dzięki niej określić, który zawodnik ,,lepiej i szybciej się rozwinie". Z drugiej jednak strony zawodnik będący pod naszymi skrzydłami i akceptujący (wysoka determinacja) wysokie obciążenie treningowe, może szybciej przyswoić większą wartość atrybutów. Przy czym nie należy przesadzać z obciążeniami, ponieważ im one większe, tym większe prawdopodobieństwo wystąpienia kontuzji, a ona bardzo przystopowuje rozwój gracza, tym bardziej będącego w młodym wieku, kiedy ten wzrost jest najszybszy. Koło się zamyka, więc do każdego zawodnika należy podchodzić indywidualnie. Najlepszym rozwiązaniem jest harmonijny rozwój, ogranie w lidze, systematyczny udział w meczach przeciwko zawodnikom o podobnych warunkach fizycznych, by nie narażać gracza na częste obicia i taranowania ze strony silniejszych fizycznie przeciwników oraz nie szarżowanie z treningami i występami w pełnym wymiarze czasu, zwłaszcza kiedy mamy do czynienia z zawodnikiem słabym fizycznie, lub kiedy jego kondycja spadła już poniżej pewnego pułapu (<70%).