Godzina 17.00, popołudniowy trening właśnie się zakończył, więc udałem się do szatni, szybko ściągnąłem mój trenerski dres, ubrałem się w normalne ciuchy  i już miałem uciekać do domu lecz w korytarzu zatrzymała mnie pani Laura Hernandez. Była to sekretarka pana Florentino, miała lekko rudawe włosy i piękny… resztę ciała też miała ładną ;). Perez na pewno ją dmucha – pomyślałem.
- Witam panie Wielgosz - powiedziała.
- Witam, witam jakaś ważna sprawa do mnie od prezesa?
- Mam dla pana bardzo ważny faks z nową ofertą pracy, zresztą niech sam pan zobaczy. – Powiedziała i podała mi wydruk.
-Ciekawe co tym razem? Pewnie Polonia Bytom chce bym został ich managerem. Niech im pani powie, że mogą mnie pocałować w dupę.
Wywalczyłem awans do Ligi Adelatne z rezerwami Realu i nie mam zamiaru wracać do kraju, gdzie co chwila kogoś aresztują, do końca nie wiadomo czy gra się w Ekstraklasie, czy w 1. Lidze, a o stanie boisk i zapleczy treningowych nie będę wspominał. Zresztą druga liga hiszpańska to ten sam, a nawet lepszy poziom od polskiej Ekstraklasy.
Lecz ona tylko kiwnęła głową i powiedziała żebym najpierw przeczytał, a potem ją ewentualnie odrzucił.  W końcu zacząłem czytać.
- To nie może być prawda – wymamrotałem po chwili.
- Niech pan się z tym dokładnie zapozna i da odpowiedź naszemu zarządami najpóźniej do końca tygodnia.
Po tych słowach odwróciła się na pięcie i wyszła w stronę swojego gabinetu kręcąc ponętnie biodrami.
Byłem tak podekscytowany tym, co przeczytałem, że zapomniałem o bożym świecie. Nie mogłem w to uwierzyć . Arsenal złożył mi propozycję objęcia stanowiska managera zespołu!!! W szampańskim nastroju idąc przez ogromny hol do wyjścia zatrzymałem się przy jednym z wielu portretów wiszących na ścianie. Przedstawiały one dawne i  obecne gwiazdy Realu. Ten przy którym się zatrzymałem przedstawiał Miguela Muñoza – legendarnego managera Los Merengues, który z tym zespołem 9 razy sięgnął po mistrzostwo kraju i 2 razy triumfował na arenie międzynarodowej.
- Wrócę tu i jeszcze Cię prześcignę, kiedyś to moje zdjęcie będzie wisieć obok Twojego. – pomyślałem i wyszedłem przez rozsuwane drzwi.

Nazajutrz spotkałem się z prezesem i ogłosiłem swoją decyzję (którą zresztą podjąłem bez większego wachania)
- Byłem pewien, że ją przyjmiesz , no cóż pozostaje mi życzyć Ci powodzenia i wielu sukcesów jako manager z prawdziwego zdarzenia – powiedział Florentino i uścisnął mi dłoń.
- Prowadzenie szkółki Galacticos to było dla mnie wielką przyjemnością i mam nadzieję, że już niektórzy z nich za niedługo będą pukać do drzwi pierwszego składu.
Po tych słowach wyszedłem, o godz. 15.00 miałem umówione spotkanie z Ivanem Gazidisem w hotelu Hilton. Spotkanie odbyło się bez większych ceregieli; uzgodniliśmy warunki kontraktu, który miał obowiązywać na razie na okres próbny jednego roku. Nazajutrz miałem wsiąść w samolot do Londynu i tam podpisać kontrakt. Na koniec spotkania zapytałem nieśmiało dlaczego to ja mam być następcą Wengera (który zaakceptował propozycję A.S. Romy) , na te słowa pan Gazidis odpowiedział:
- Jak wiesz Arsenal inwestuje przede wszystkim w  młodzież, potrzebowaliśmy kogoś, kto zna się na pracy z młodymi zawodnikami, a Twoja sława związana z pracą z juniorami dotarła aż do Londynu, więc postanowiliśmy, jakby nie patrzeć podjąć pewne ryzyko zatrudniając Cię. A poza tym jesteś młody i perspektywiczny.

Po spotkani wsiadłem w metro i podążyłem do domu, aby spakować swoje rzeczy i powiadomić o wszystkim rodzinę. Tak miała rozpocząć się moja przygoda z piłką, na jak to któryś trener pewnej reprezentacji określił "world class level".