Kilka dni temu, w wolnym czasie zacząłem przeglądać felietony, wypowiedzi, wpisy moich znajomych, kolegów redakcyjnych i scenowych przyjaciół szukając odpowiedzi na to, czym dla nich obecnie jest Football Manager 2016. Wśród komentujących, których spostrzegawczość i pomysłowość bardzo cenię odnalazłem wiele głosów, które sugerują pewne znużenie, odejście od najnowszych wersji gry, zostanie przy czymś starym.

Zostawiam na boku problemy sprzętowe, czyli barierę, którą trudno przeskoczyć ze względu na brak gotówki na zakup nowego komputera mogącego udźwignąć preferowaną liczbę lig albo wielkość bazy danych. Najbardziej interesujący wydaje mi się klimat braku motywacji, czy chęci do gry w najnowszą wersję FM-a. Niektórzy zatrzymali się na FM-ach przed 2010 rokiem, inni w 2011, kolejni w 2012 i tak dalej.

Jęczenie tych, w których głos wczytywałem się polega głównie na krytyce rozbudowy Football Managera na przykład w relacjach z mediami. Odpowiedzią na to jest FM Classic, więc ten argument byłby do zbicia natychmiast. Inni mówią, że najlepszą wersją Football Managera była któraś tam i przy niej zostali. Ważnym pytaniem w tym momencie, które trzeba sobie postawić jest takie: czym cechuje się jakość Football Managera? Czy chodzi o wygrywanie, czy chodzi o wyzwanie, czy chodzi o złudzenie przyjemności? Czy o brak bugów?

Trudno byłoby mi odpowiedzieć na pytanie o najlepszą wersję Football Managera czy gry menedżerskiej, w którą kiedykolwiek grałem, ale w ankiecie oczywiście mógłbym zaznaczyć jakąś odpowiedź. Jeśli zaczynałem grać w CM-a mając 10 lat, a teraz gram w FM-a mając 26, to zmieniła się przede wszystkim moja perspektywa i wiedza. Nie można poza tym porównywać FM-a 2005 do FM-a 2015, bo zmieniło się tak wiele, że oddanie obiektywnych warunków dla porównania jest niemożliwe. Jednak wiem, że o wskazaniu najlepszego zadecydowałby kompletny przypadek. Wspomnienie. To taka generalnie miłosna pomyłka, której trzymamy się bazując na kilkunastu złudzeniach.

W tym momencie chciałbym zaczepić tych, którzy zgredzą, biadolą, płaczą, że nie odczuwają już potrzeby grania w najnowszą wersję FM-a i odchodzą. Najczęściej odgrzewają któryś ze starych kotletów. Nie macie już takiej ciekawości fana serii? Tej potrzeby relaksujących emocji, która towarzyszyła Wam tak długo? O których pisaliście tak wiele dobrych słów, dobrych tekstów i dyskutowaliśmy czasem tak długo. Trzeba Was oznaczyć hashtagiem #wygaszone?

To prawda, że Football Manager jest grą pewnej powtarzalności, może nawet schematów, ale jest pewien pierwiastek dążenia do sukcesu, nowości, próbowania nowego, zaskakujących momentów, tego jak zarządzając wirtualnym zespołem oddajemy swój styl. Bywa nużąco, ale trzeba mieć wyobraźnię. Wyznaję w tej kwestii prostą zasadę, że chłopaki nie płaczą, a Wy ciągle narzekacie.

Próbujecie krótko albo w ogóle. Gracie ogony albo w ogóle nie wychodzicie na boisko. Bierzecie myszkę, kilka kliknięć i nara. Odpalacie demo mając w głowie, że i tak nie sięgniecie po pełną wersję. Robicie to, żeby mieć alibi. Żeby znaleźć argumenty na to, jak odmówić rywalizacji w najnowszej wersji gry. Dlaczego z Was takie cieniasy? Jeśli już nawet żal tej stówy, to lepiej być piratem i napadać na cudze statki niż siedzieć w drewnianej chatce w obawie przed wynalazkiem elektryczności.

Nadal trzymam się tego, że jakikolwiek Football Manager służy relaksowi i można bawić się w którejkolwiek z wersji, ale nie ma co posługiwać się złudzeniami, że jakaś stara jest znacznie lepsza, bo nowsze na pewno nie jest wrogiem dobrego. Nie wmawiajcie tego nikomu.