Kilka lat trwał mój rozbrat z klubem, w którym rozpoczynałem karierę trenerską, czyli Sheffield FC. W tym czasie zwiedziłem pół świata, mniej lub bardziej dosłownie. Po wyjeździe z Anglii trafiłem do Rosji, objąłem posadę menedżera Bałtiki Kaliningrad, gdzie spędziłem dwa lata. Następnie trafiła się oferta z Hiszpanii, z Racingu Santander, gdzie przebywałem zaledwie kilka miesięcy, po czym trafiłem do Włoszech, tam za cel postawiono mi wyciągnięcie Brescii Calcio ze strefy spadkowej Serie B. Niestety była to dla mnie totalna porażka i gdy było wiadomo, że zadania nie wypełnię, opuściłem włoski klub. Na krótki moment wróciłem do Rosji, tym razem poprowadziłem Saturn Ramieńskoje, który podobnie jak Brescia walczył o utrzymanie o lidze. Mimo sukcesu nie zostałem tam na dłużej, gdy tylko dowiedziałem się, że mój pierwszy zespół zwolnił szkoleniowca, nie wahałem się wysłać swoje CV...

W Dronfield przyjęli mnie z otwartymi rękoma, wciąż cieszyłem się tam wielkim szacunkiem, wszyscy pamiętali, że dzięki mnie Sheffield wspięło się kilka ligowych szczebli wyżej i miało szansę, by dołączyć do najsilniejszych zespołów w kraju. Mój "pierwszy" sezon (2020/21) na ławce Starożytnych był niezwykle udany. Po zaciętej walce mój zespół zajął pierwsze miejsce w tabeli League One zapewniając sobie historyczny awans do Championship, zaplecza angielskiej ekstraklasy, czyli Premier League. W wyższej klasie rozgrywkowej łatwo już nie było, walczyliśmy często z wiele silniejszymi zespołami, wiele bogatszymi, mogącymi wydawać grube miliony na znakomitych graczy. Sheffield pozostające w niepewnej sytuacji finansowej, z najmniejszym stadionem w lidze, najskromniejszymi obiektami i minimalnymi umowami sponsorskimi mogło sobie pozwolić conajwyżej na wolnych piłkarzy. Mimo to udało nam się obronić przed spadkiem, a w kolejnym sezonie (2022/23) byliśmy o krok od awansu do Premiership, niestety niepowodzeniem zakończył się nasz udział w barażach o awans.

Zarząd widząc drzemiący w drużynie potencjał postanowił pomóc mi w budowaniu silnej drużyny. Po zaciągnięciu pożyczki przyjął propozycję budowy nowego stadionu w Dronfield, którego pojemność ma wynosić szesnaście tysięcy krzesełek z możliwością dalszej rozbudowy obiektu. Budowa miała trwać dwa lata. Klub zystał również potężnego sponsora. Dzięki kontaktom prezesa patronat nad Sheffield objął sam Real Madryt. Współpraca między klubami ma polegać na wypożyczeniach i prawie pierwokupu utalentowanych graczy z zespołu z Dronfield.

Kolejny rok był słabszy w naszym wykonaniu, po małej rewolucji w składzie (wielu nowych zawodników trafiło na Coach & Horses Ground) zanotowaliśmy fatalny początek sezonu i w kolejnych miesiącach staraliśmy się wrócić do górnej  części tabeli. Ostatecznie zajęliśmy jedenastą lokatę.

Ostatni rok na stadionie służącym klubowi od dziesięcioleci był niezwykły. Postawienie na ofensywne ustawienie 4-1-2-3 przyniosło fantastyczne efekty. Sensacyjnie zajęliśmy pierwszą pozycję w tabeli ligowej bijąc przy okazji rekord zdobytych punktów (105) i bramek (108). Aż trzech piłkarzy zdołało zdobyć w lidze ponad dwadzieścia bramek. Mimo świetnych wyników i doskonałej postawy zawodników nie było zbyt wielu nagród dla Starożytnych. Moja skromna osoba wybrana została Menedżerem Roku, zaś do Jedenastki Sezonu trafiło trzech zawodników: bramkarz Van den Herik, pomocnik D'Adamo i napastnik Joao. W rezerwie tego rankingu znaleźli się również James Randall, Murillo i Mounir Troost.

STATYSTYKI DRUŻYN

STATYSTYKI ZAWODNIKÓW

INFORMACJE O KLUBIE

BAZA TRENINGOWA

FINANSE

MISTRZOWSKI SKŁAD SHEFFIELD FC Z SEZONU 2024/25

BRAMKARZE:

Pantelis Tatsis

Michael van den Herik

OBROŃCY:

Francisco Javier Jimenez

Murillo

Tom Costes

Gokhan Yigit

Dominic Graf

Salah Boukhari

Craig Nicholson

Dean Sinclair

Francesco Catalano

POMOCNICY:

Thibaut De Wilde

Andrea Poli

Nam Ki-Hyung

Frank Verweij

Umberto D'Adamo

NAPASTNICY:

Gary Lowe

Gareth Martin

James Randall

Joao

Jose

Mounir Troost