Porównując składy, gracze Yorku nie różnili się za wiele od tych zatrudnionych w Brighton. Ale to jednak ci drudzy grali dwie klasy rozgrywkowe wyżej i musieliśmy ich wyeliminować, aby awansować do kolejnej fazy Pucharu Anglii. Byliśmy stawiani jako outsiderzy tego pojedynku, a jednak wywalczyliśmy remis w spotkaniu wyjazdowym i to już był sukces.

Mecz powtórkowy na The York Community Stadium rozpoczął się niezbyt ciekawie. Żadnej drużynie się nie śpieszyło, brakowało sytuacji strzeleckich, a czas leciał. Najciekaszym momentem pierwszej połowy była kontuzja obrońcy gości, Howarda Thompsona, który już na boisku się nie pojawił.

Druga odsłona meczu również nie zachwycała. Czas leciał nieubłaganie, zbliżając zespoły do dogrywki, a może nawet do rzutów karnych. Gdy już się wydawało, że wynik się nie zmieni przed końcem regulaminowego czasu, York zerwał się do ataku. Zaskoczeni rywale nie zdąrzyli zareagować i rzesze kibiców jednocześnie podniosły radosny okrzyk. Lecz to nie była bramka, a jej zapowiedź. Rzut karny podyktowany za faul na Morrisie. Jedenastkę bezbłędnie wykorzystał Andy Murphy i dał nam awans do kolejnej rundy FA Cup, gdzie już czakał na nas rywal z Blue Square, Cheltenham.

Wynik był ten niewątpliwie bardzo dobry. Lecz graliśmy kandydatem do spadku z League 1 i prawdopodobne jest, że Brighton będzie naszym ligowym rywalem w przyszłym sezonie, oczywiście jeśli zdołamy awansować. Aktualnie zajmujemy pozycję premiowaną udziałem w barażach, lecz by mieć awans zapewniony, trzeba zakończyć rozgrywki ligowe na pierwszej pozycji. Jest to prawdopodobne, szczególnie że w połowie sezonu strata do lidera nie jest jeszcze wielka i bardzo możliwa do odrobienia.

W kolejnych meczach wprawdzie nie zachwycaliśmy świetną grą, lecz wygrywaliśmy, co jest najważniejsze. W czterech spotkaniach nie straciliśmy bramki, kolejno wygrywaliśmy po 1:0 z Grays u siebie (Morris), z Crawley na wyjeździe (Gibson) oraz również 1:0 przeciwko wyżej wymienionemu Cheltenham w drugiej rundzie Pucharu Anglii. Następnym naszym rywalem w tych rozgrywkach będzie QPR, grające na codzień w Premier League. Spotkanie rozegramy na własnym stadionie, leccz mimo to faworytami nie będziemy. Jedyną szansę upatrujemy w tym, że QPR ma ostatnio spore problemy. Ostatnio został zwolniony ich menedżer, a prezes złożył mi desperacką ofertę poprowadzenia tego klubu, którą oczywiście odrzuciłem.

W kolejnym meczu pokonaliśmy Rushden 3:0, a bramki zdobyli Barnett i Morris (dwie). Morris miał być w tym sezonie jedynie zmiennikiem Kennediego, który jednak zdecydowanie nie wpasował się w drużynę i jest w pierwszym rzędzie do odstrzału. A Morris... strzela jak szalony. Wraz z Wheelerem tworzą najlepszy duet strzelecki w lidze, przeciwko któremu żaden obrońca nie sprosta.

Był to bardzo dobry trening przed meczem, w którym naszym przeciwnikiem było Ebbslfeet, aktualnie zasiadające we fotelu lidera. Na ich podwórku mieliśmy szansę zmniejszyć stratę do siedmiu punktów, lecz niestety przegraliśmy 1:2. Po tym pojedynku zagraliśmy jeszcze trzy mecze, dwa ligowe i jeden pucharowy. Najpierw wygraliśmy 3:0 z Shepshed w pierwszej rundzie FA Trophy, a następnie w Blue Square 1:0 z Havant i 2:0 z Morecabe.

Jak widać wyniki osiągamy coraz lepsze. Rzadko przegrywamy, a remisujemy praktycznie wcale. Zgranie drużyny jest coraz lepsze, również w szatni panuje znakomita atmosfera. W tabeli ligowej awansowaliśmy na trzecią pozycję i systematycznie zwiększamy przewagę nad zespołami niżej. Niestety również wzrosła strata do lidera i aktualnie wynosi dziewięć punktów. Nie jest to taka wielka strata i mamy nadzieję ją zniwelować przed pokejnym pojedynkiem z aktualnym liderem, który odbędzie się w przedostatniej kolejce sezonu ligowego i możliwe, że zadecyduje o mistrzostwie. A tymczasem pora przystąpić do kolejnych spotkań...

TABELA

STATYSTYKI DRUŻYN

STATYSTYKI ZAWODNIKÓW