Jak pisałem poprzednio poszukiwania partnerskiego klubu trwały a ja próbowałem zorganizować chłopakom choć krótki obóz. Udało mi się w Ośrodku "Start" w Wiśle. Fantastyczne miejsce do tego by poprawić kondycje i wytrzymałość czyli coś czego chłopakom mocno brakowało. Co prawda to tylko tydzień ale pobudka o 6 rano i dwugodzinny bieg po górach nauczy piłkarzy pokory, wykruszy najsłabszych i poprawi elementy fizyczne. Po pierwszych trzech dniach obóz opuścili juz juniorzy których jeszcze nie widziałem w składzie pierwszej drużyny. Ale myśle że za sezon dam im szanse ponownie bo zapowiadają sie nieźle. Czwartego dnia obozu zrezygnowałem z pobudki bo o 11 mieliśmy zaplanowany sparing z drużyną GKS-u Tychy. Myślałem że to ja zamęczam swoich piłkarzy każąc im grać prawie w południe w miebieskich koszulkach ale trener GKS'u Mirosław Smyła mnie pobił bo tyszanie wybiegli na boisko w czarnych strojach do tego z długim rękawem. Samo spotkanie nie obfitowało w jakieś piorunujące akcje i po meczu walki i dwóch bramkach młodego Bartosiewicza ŁKS pewnie zwyciężył i piłkarze rreszte dnia spędzili na basenie. Ja po meczu podjąłem rozmowe z coachem tyszan i prezesem Jachymem w sprawie nawiązania współpracy. Prezez i trener tyszan byli zainteresowani moją ofertą bo GKS jako beniaminek skorzystał by z naszych piłkarzy na zasadzie wypożyczenia. Dla mnie sprawa była oczywista i odrazu zadzwoniłem do prezesa Stępnia by go o tym poinformować. Stępień był zachwycony takim obrotem sprawy bo dzięki temu mógł zająć sie innymi ważnymi dla klubu sprawami. Po powrocie z obozu zagraliśmy jeszcze sparingi z naszymi juniorami (4-1), Dolcanem Ząbki (6-0) i Jastrżebiem (2-1). Wyniki i styl gry napawał nas optymizmem. Do początku sezony pozostał tydzień i ogłosiłem kadre. Do pierwszej drużyny na stałe weszli Bartosiewicz, Gieraga, Kujawa i pozyskany z Crveny Vukosavlević. Kapitańską opaskę przejął Mladen Kascelan ponieważ Bodzio W. sam zrezygnował z tej funkcji. Wiedziałem też że bede musiał poszukać jeszcze jakiegoś dobrego bramkarza bo Wyparło prowadził rozmowy z duńskim FC Kopenhaga w sprawie transferu. Początkowo nie chciałem sie na to zgodzić ale kwota która proponowali duńczycy była na tyle wysoka (2 mln zł) że prezes Stępień mnie przekonał (czyt. zmusił). I tak oto przystępowaliśmy do pierwszego meczu sezonu, na który udaliśmy sie do Gdańska. Niestety było to 90 minut które byśmy chcieli jak najszybciej wymazać z pamięci. Porażka 6-1 i dwie czerwone kartki. Kolejne 4 mecze to także porażki a naszymi katami były drużyny Cracovii, Wisły, Legii i Lecha. Nie spodziewałem sie że bede z nimi wygrywał ale po 5 kolejkach mieliśmy 0 punktów i bilans bramkowy 3-17. Moja sytuacja stała sie bardzo trudna. Do tego Bodzio W. wyjechał już do Kopenhagi, a Robert Sierant, Nerijus Radzius mieli kontuzje natomiast Tomasz H. został zawieszony w związku z aferą paserską i przemytem papierosów. Musiałem ratować sie juniorami. Zmieniłem też taktykę na bardziej defensywną i przyniosło to oczekiwane skutki. Strzelać zaczął też Ambroziak i udało sie wygrać dwa i zremisować trzy następne mecze. Po 10 kolejkach nadal byłem na miejscu spadkowym ale mogłem bardziej optymistycznie zapatrywać się na przyszłość. Udało sie mi wyszukać także bramkarza i to w dodatku kogo. Sławny Jurek Dudek był wystawiony na listę transferową. No tak kwota odstępnego za niego nie była wysoka, inne kluby nie były zainteresowane bo Jurek miał kontuzję tylko jakie on bedzie chciał wynagrodzenie i ska ja na to wezmę kase. No ale o tym opowiem w kolejnej częsci.