Rozdział pierwszy

Moja historia

Moja kariera trenerska była bardzo krótka, ale mimo tego już bardzo zawiła. Sprawy często komplikowały mi się poprzez sympatie do zawodników, a czasami także klubów. Moja przygoda na ławce trenerskiej rozpoczęła się już dwa miesiące po tym jak zdałem testy trenerskie. Wtedy to włodaże Siedlceckiej Pogoni w trakcie sezonu zatrudnili mnie, ponieważ znałem klimat tego klubu, a sytuacja w tabeli była beznadziejna. W pierwszym sezonie celem było przynajmniej utrzymanie się. Cel udało się osiągnąć z nawiązką, ponieważ zajeliśmy 11 miejsce w IV lidze. Prezes po dobrych wynikach postanowił przedłużyć ze mną kontrakt o kolejny rok. Jak później mówił był to strzał w dziesiątkę, ponieważ udało nam się z łatwością awansowac do trzeciej ligi bez większych wydatków na transfery i płace. Miałem kolejną propozycję przedłużenia kontraktu, ale interesowały się mną inne kluby z wyższych klas rozgrywkowych co było dla mnie niepowtarzalną szansą rozwinąć się. Ostatecznie wybrałem ofertę Polonii Warszawa, ponieważ nie musiałem oddalać się od moich rodzinnych stron. Wtedy jeszcze drugo ligowa Polonia miała ogromny apetyt na awans i wielu fanom nie spodobało się zatrudnienie młodego trenera bez doświadczenia. Początki były trudne, ale z czasem zyskałem serca kibiców, po seri zwycięstw. W trakcie sezonu spędzonego w Polonii udało mi się awansować do ćwierćfinału Pucharu Polski i awansować z drugiego miejsca do pierwszej ligi. Był to dla mnie ogromny sukces. Jednak przedłużenie kontraktu z Polonią nie było dla mnie opcją optymalną, bo lista klubów mną zainteresowanych była coraz dłuższa. Postanowiłem w końcu przeciąć pępowinę łączącą mnie z moimi rodzinnymi stronami i wybrałem się na Śląsk, a dokładniej do Zabrza gdzie miałem prowadzić tamtejszy Górnik. Pierwszy sezon był dla mnie udany, ponieważ mimo przeciętnego sezonu w lidze, mieliśmy grać w europejskich pucharach za sprawą wygranego Pucharu Polski. Ochoczo przyjęłem wizję pokazania się w Europie i dlatego przedłużyłem kontrakt ze Śłąskim klubem. W Europie pokazaliśmy się dobrze, odpadajac dopieru w fazie grupowej i zajmujac trzecie miejsce w grupie. Liga również poszła nam dużo lepiej, ponieważ zajeliśmy drugie miejsce i drugi rok z rzędu Gornikowi przypadł zaszczyt gry w Europie, jednak już nie pod moją wodzą. Okrzyknięty największym talentem trenerskim w Polsce i jednym z lepszych w Europie udałem się na podbój "Starego Kontynentu". Wiedziałem, że kierunek niemiecki będzie najlepszą odskocznią do mojej dalszej europejskiej kariery. Postanowiłem zaakceptować ofertę FC Koln gdzie grał Lukas Podolski. To pod tego zawodnika budowałem taktykę i opłaciło się to, ponieważ już drugi raz miałem okazję grać w Pucharze UEFA. Drugi sezon pracy był trudniejszy, ponieważ wymaganie zwiększyły się po znakomitym poprzednim sezonie. W lidze zajęliśmy miejsce czwarte zapewniające bez kwalifikacji udział w Pucharze UEFA. W Europie zostaliśmy uznani jako czarny koń docierająć aż do półfinału gdzie wyeliminował nas Arsenal - odpadek z Champions League. Ogromna sterta ofert docierała do mnie, ale żadnej z Anglii. Właśnie to kraj gdzie piłkę nożną wymyślono był moim celem trenerskim. Mimo, że ofert z Anglii nie było to postanowiłem udać się bardziej w kierunku Anglii - do Francji. Objęłem kolejny klub z europejskimi zapędami - St. Ettiene. Nie dziwię się, że poprzedni trener został zwolniony, ponieważ kadra zespołu była zdolna walczyć nawet o Ligę Mistrzów. Moim celem był pierwszy udział w wyżej wspomnianych rozgrywkach, dlatego skupiałem się tylko na lidze. Mimo szybkiego odpadnięcia z Coupe de Ligue, nie martwiłem się, bo mój klub zajął drugie miejsce i Liga Mistrzów w końcu zawitała do kolejnego francuskiego miasta. Mój drugi, a zarazem ostatni sezon w tym klubie przebiegł zgodnie z planem. Drugie miejsce w lidze i wyjście z grupy w Champions League zaspokoiły serca fanów. Moje nazwisko było rozchwytywane i łączone z wieloma klubami w całej Europie, ale dziwiło mnie to, że posiadałem tylko jedną ofertę z Anglii mimo moich sukcesów. Była to oferta z Manchesteru City. Klub za sprawą nowych właścicieli stał się jednym z najbogatszych na świecie. Bardzo spodobało mi się perspektywa pracy w The Citizens, ponieważ z dużymi funduszami mogłem zbudować zespoł walczący o najwyższe trofea, a zarazem taki, który spełniał by wymagania fanów. Po dłuższym zastanowieniu postanowiłem udać się na rozmowę kwalifikacyjną.