Strasznie mnie ostatnio wzięło na koreczki śledziowe w oleju. Mógłbym je jeść codziennie. To wszystko przez pewnego kolegę z miasta Poznania, który nieopatrznie poczęstował mnie tą zacną rybką. Ech jak ja lubię dobrze zjeść. Przy okazji powiem Wam, że kuracja lekami na nadciśnienie odnosi skutki. Czuję się teraz zdecydowanie lepiej niż rok temu. Owszem jestem cały czas nieco przymulony i senny, ale jest w porządku. Nie męczę się już tak mocno, nie pocę, nie łzawię, wreszcie kontroluję oddawanie... Lubię placki. Víctor Andrés Valarezo urodził się 17 maja 1988 roku, gdzieś wśród kniei, borów, lasów, chaszczy, czyli tak naprawdę w miejscu nieznanym. Karierę rozpoczynał w CD El Nacional Quito. Oby jej tam nie zakończył, Europa czeka. Przykro mi to powiedzieć, ale wszystko czym dysponuje Ekwadorczyk generuje się losowo. Noga, wzrost, waga, atrybuty, zarost, rozstaw oczu – smuteczek. Niedogodności rekompensuje nam względnie wysoki współczynnik potencjału. Victor bywa sprawny, szybki, wytrzymały, zwinny, agresywny i pracowity. Podejmuje trafne decyzje, przewiduje, nieźle się ustawia i koncentruje. Zaleciało mi delikatnie hiop-hopem. Brzydki zapaszek, fuj. Nie to, żebym nie lubił hip-hopu, ale jakoś tak. Chyba powinienem zdjąć krawat i marynarkę. Znowu zgłodniałem. Niech mi ktoś przyniesie ogórka kiszonego. Valarezo potrafi skutecznie grać głową, uderzać z pierwszej piłki, podawać i odbierać. Szkoda, że miewa drobne problemy z kryciem. Cóż, niektóre osoby trudno wyleczyć z nieśmiałości. Ekwadorczyk nie jest drogim zawodnikiem. Na początku gry kosztuje 18 tysięcy euro. Powinien bez większego problemu przejść do klubów z polskiej Ekstraklasy. Na pewno przyda się mistrzowi Polski przed kolejnym występem w eliminacjach do kwalifikacji do Ligi Mistrzów. Niech Wam złoty cielec w rolmopsach wynagrodzi. Profil zawodnika został opracowany w oparciu o bazę danych z łatki 9.3.0 .