Główne założenie:
Sztab szkoleniowy oraz piłkarze urodzeni i wyszkoleni na Wyspach Brytyjskch - tylko i wyłącznie.
Linki do poprzednich blogów:
Wstęp
Trofea:
Brak
PORZĄDKOWANIE STAJNI AUGIASZA
Jak już wiecie ze wstępu, postawiłem sobie za cel zbudowanie drużyny opartej tylko i wyłącznie na graczach z Wysp Brytyjskich. Jak zawsze gdy rozpoczynam nową rozgrywkę, zablokowałem możliwość dokonywania transferów w pierwszym oknie; pozostawały ewentualnie bezpłatne wypożyczenia oraz zatrudnienie sztabowców pozostający bez pracy.
Porządkowanie tej stajni Augiasza jaką okazał się być klub Burnley rozpocząłem właśnie od przeglądu sztabu. Okazało się, że kilku ludzi zupełnie nie nadaje się do przypisanych funkcji; choćby fizjoterpauta Pablo Sanchez, którego poziom wiedzy medycznej wynosił całe „7“. Już w lipcu pożegnałem sześciu ludzi (których nazwisk miłościwie nie będę wymieniał). Trochę to kosztowało, ale - moim zdaniem - przyniesie długofalowe korzyści.
Rozpocząłem żmudny proces poszukiwania asystenta, trenerów i skautów pamiętając o założeniu, że - podobni jak zawodnicy - muszą to być tylko i wyłącznie Brytyjczycy. Na początku - nowy asystent. Oczekiwania miałem takie: musi to być doświadczony facet mający doskonałe umiejętności w ocenie potencjału graczy oraz potrafiący pokierować zespołem. Wszystkie sparringi pozostawiam bowiem mojemu asystentowi, to on prowadzi wtedy drużynę. Dlatego oczekiwałem, że będzie też dobrym motywatorem.
Człowiek, którego zatrudniłem do najmłodszych już nie należy (jest po sześćdziesiątce), ale o futbolu brytyjskim wie wszystko! Referencje? Były reprezentant Anglii, z drużyną Liverpoolu trzykrotny zdobywca Pucharu Mistrzów (1977, 78, 81). Był środkowym pomocnikiem ze smykałką do strzelania goli. W czasach zawodniczej kariery prezentował się tak:
Wygląda na niezłego twardziela! Upływający czas pokrył jego głowę oraz wąsy siwizną, widać jednak, że to wciąż ten sam stary, dobry Terry Mc Dermott!
Zatrudniłem też dwóch dobrych trenerów bramkarzy (Nigel Spink i Dean Kiely), specjalistę od przygotowania fizycznego (Damian Roden), trenerów zajmujących się defensywą (Wally Downes) i ofensywą (Clive Allen). Jako ostatni dołączył Bobby Mimms, który naucza techniki. Trochę mnie to zdziwiło, ponieważ pamiętam Mimmsa, jako niezłego ligowego bramkarza.
Głównym skautem został Jeff Vetere, mający kolosalne doświadczenie w pracy na tej funkcji.
Po tych wszystkich szkoleniowych roszadach jakość treningu nie jest może jeszcze najwyższa (zarząd nie chce zwiększyć liczby zatrudnionych sztabowców...) ale nie jest też fatalnie:
Oto mój sztab:
TRANSFERY i KADRA
Jak już wspomniałem wyżej - zablokowałem możliwość dokonywania transferów w pierwszym oknie. Udało mi się jednak bezpłatnie wypożyczyć dwóch graczy z - odpowiednio - Manchesteru United i Boltonu:
Kadra na „jesienną“ część sezonu prezentowała się tak:
W styczniowym oknie pozyskałem dwóch nowych graczy. Za 500 tys. funtów kupiłem z Hearts of Midlothian Danny’ego Wilsona, dość wszechstronnego obrońcę:
Natomiast o wiele poważniejsza gotówka została uruchomiona w celu sprowadzenia Willa Hughes’a z Derby. Kosztował 9,25 mln. funtów i został najdroższym piłkarzem w historii klubu:
Pewnie interesuje Was jak prezentowali się poszczególni gracze jeżeli chodzi o umiejętności. Cóż - nie da się ukryć, że na tle wielkich nie wyglądało to zbyt optymistycznie. Powiem z ręką na sercu: gdybym prowadził klub mający za zadanie zdobyć mistrzostwo i odegrać poważną rolę w europejskich pucharach nie szukałbym wzmocnień w Burnley... Owszem - dysponowałem grupą piłkarzy bardzo solidnych, ale... Sami spójrzcie, oto kluczowe postacie...
Bramkarz Tom Heaton, wychowanek Manchesteru United:
Stoper Michael Keane, również produkt szkółki Man Utd:
Prawy obrońca Kieran Trippier, który z kolei nie przebił się w Manchesterze City:
Kapitan drużyny, stoper, Jason Shackell:
Środkowy pomocnik, kolejny wychowanek „Czerwonych Diabłów“ z Manchesteru, David Jones:
Prawoskrzydłowy Michael Kightly:
Napastnik Ashley Barnes, który wkrótce zaczął grać w reprezentacji... Austrii! Dlaczego? Otóż jego babcia pochodziła właśnie z tego kraju i wyrobienie austriackiego paszportu nie było żadnym problemem. Uprzedzając fakty - Barnes był prawdziwą rewelacją i odkryciem sezonu 2014/15!
Wreszcie Danny Ings, materiał na największą gwiazdę tej ekipy. Dość szybko udało mi się parafować z nim nową umowę, ponieważ stary kontrakt obowiązywał tylko do końca sezonu. W związku z tym Ings stał się najlepiej opłacanym graczem Burnley:
TAKTYKA
Tym razem dopasowałem taktykę do posiadanego „materiału ludzkiego“. I wyszło mi na to, że muszę zacząć stosować 1-4-4-2, czyli ustawienie którego nigdy wcześniej w swoich karierach nie praktykowałem. W dodatku musi to być taktyka niezbyt symetryczna (chodzi mi o role przypisane poszczególnym graczom). Nie byłem optymistą... Wśród środkowych pomocników nie było ani typowego defpoma, ani faceta, którego można by ustawić na pozycji „dziesiątki“. Wszystko jakieś nijakie... Zdecydowałem się grać defensywnie, z kontrataku. Żadnych szaleństw!
Oto gracze pierwszego składu:
I wszyscy, którzy pojawili się w trakcie sezonu:
Heaton (Gilks) -
Trippier (Reid, O’Neill), Keane (Long), Shackell (Duff, Wilson), Mee (Ward, Lafferty) -
Kightly (Boyd), Arfield (Marney, Hughes), Jones (Pearson), Taylor (Wallace) -
Ings (Clough, Vokes), Barnes (Sordell, Jutkiewicz).
ROZGRYWKI
Puchar Ligi
Rezerwowi nie byli w stanie wyeliminować Charlton Athletic, czyli drużyny grającej na zapleczu Premier League... „Przygoda“ z tym pucharem zakończyła się więc na jednym meczu.
Puchar Anglii
Tutaj poszło nieco lepiej i doszliśmy do 5 rundy (1/8 finału). Jednak rzuciłem wszystkie siły na rozgrywki ligowe i w FA Cup grali rezerwowi. Nie zmieniłem strategii nawet po wylosowaniu Man City. Dublerzy robili co mogli ale i tak polegli (z honorem) 0-2. Aby być rzetelnym - menedżer City też wystawił skład daleki od optymalnego...
Liga
Cel - utrzymanie! Wypada przede wszystkim napisać kilka słów o debiucie. Miałem prawdziwy szpital wśród napastników (Vokes, Jutkiewicz i największy gwiazdor - Ings). W związku z tym obok Ashley’a Barnesa wystąpił 19-latek wypożyczony z Boltonu, Zach Clough. Rywal - arcytrudny! Składy:
Zmiany:
Burnley:
63 min: Marney / Arfield
70 min: Wallace / Taylor
77 min: Sordell / Clough
Chelsea:
46 min: Drogba / Oscar
66 min: Mikel / Ramires
73 min: Willian / Cuadrado
Do przerwy - sensacja! Burnley prowadzi 1-0! Akcję musicie koniecznie zobaczyć, gdyż stanowiła kwintesencję mojego defensywnego stylu gry! W skrócie: rzut rożny dla Chelsea, w polu karnym walkę w powietrzu wygrywa Mee. Piłka trafia do stojącego pod naszym polem karnym Clougha. Ten nie namyślając się wali długą piłę do jedynego gracza, który pozostał z przodu (Barnes). Dwójka bocznych defensorów Chelsea, którzy pozostali przy stałym fragmencie na własnej połowie (Azpilicueta i Ivanović) zachowała się fatalnie! Efekt - gol! Prosty, brytyjski futbol:
Prowadzenia utrzymać nie zdołaliśmy (w drugiej połowie wyrównał Cahill) ale i tak byłem zadowolony z punktu!
Powiem Wam, że początek mieliśmy obiecujący! W sześciu meczach aż trzy zwycięstwa, w tym jedno bardzo, bardzo prestiżowe, 3-1 nad Arsenalem!
Kolejny mecz graliśmy z Southampton i wydawało się, że cudowny sen beniaminka trwał będzie nadal. Po 35 minutach prowadziliśmy bowiem 3-0! Gdy w doliczonym do pierwszej połowy czasie gry goście strzelili na 1-3 nie spodziewałem się, że druga odsłona będzie tak katastrofalna w naszym wykonaniu! Wyobraźcie sobie, że stracilismy 3 kolejne bramki i przegraliśmy 3-4... Od tego momentu meczu zaczął się czarny okres; w 12 spotkaniach zdołaliśmy zwyciężyć tylko raz (ze słabiutkim Sunderlandem). A szczytem nieudolności było 0-4 w Leicester...
Owszem, pewnym usprawiedliwieniem jest fakt, że „pokazali się“ tam dublerzy (przy grze z jednym zaledwie dniem przerwy pomiędzy meczami musiałem wybierać...) ale 0-4 z Leicester?!
Na szczęście przełamanie przyszło w meczu z West Hamem (2-0), a 1 stycznia odnieśliśmy nasz największy sukces: ograliśmy Chelsea na Stamford Bridge 3-2!!!
To pozwoliło mojej drużynie nabrać wiary we własne siły i weszliśmy w bardzo dobry okres. Niezwykle skuteczny był Ashley Barnes - zdobywał gola w niemal każdym meczu!
Ostatnia faza sezonu rozpoczęła się od 0-4 na Old Trafford. Tak naprawdę - z powodu ledwie dwóch dni przerwy - oddałem ten mecz walkowerem wystawiając dublerów. Chciałem bowiem, aby najlepsi koniecznie wygrali z Queens Park Rangers. I udało się! Ogólnie - spisywaliśmy się powyżej naszych faktycznych możliwości:
Gdy spojrzymy na tabelę to - sensacja! - tylko dwóch punktów zabrakło nam do tego aby wyprzedzić obrzydliwie bogaty Tottenham i zakwalifikować się do eliminacji Ligi Europy!
TABELA KOŃCOWA SEZONU 2014/15
W tabeli strzelców drugie miejsce zajął niezwykle skuteczny „Austriak“, Ashley Barnes, co było największą sensacją zakończonego sezonu. Okazało się, że gra dwójką napastników może przynieść naprawdę nieoczekiwane rozstrzygnięcia! Współpraca na linii Ings-Barnes była po prostu wzorcowa! Niespodzianką było to, że to ten pierwszy wypracowywał sytuacje mniej znanemu koledze.
STATYSTYKI
We wszystkich rozgrywkach 2014/15 udział wzięło 28 piłkarzy:
Wszyscy z nich spełnili założenia tej kariery, tzn. urodzili się na Wyspach Brytyjskich (Anglia, Szkocja, Walia, Irlandia Płn lub Irlandia) a także są produktami brytyjskiego systemu szkolenia. Uwaga: Ashley Barnes z uwagi na pochodzenie babci gra w reprezentacji Austrii.
W rubrykach kolejno:
- piłkarz,
- wiek (stan na 31/12/2014),
- pozycja,
mecze w rozgrywkach:
- Liga,
- Puchar Anglii (PA),
- Puchar Ligi (PL),
- Suma wszystkich występów i goli
- Nota.
Anglia, 2014/2015
Słowa kluczowe:
FM 2015
Anglia
Premier League
Burnley FC
2014/2015
100 % Pure British Football
Krok w bok i dwa do przodu - recenzja Football Managera 2019
Nie lubię wygrywać
Kocioł jadu
Słaby blog na poziomie, najgorszy blog na świecie
Facebook
Twitter
YouTube
Twitch.tv
RSS
Komentarze (0)
Możliwość komentowania tylko dla zarejestrowanych użytkowników.
Nie masz konta? Zarejestruj się.
Drogi Rewolucjonisto, prosimy o przestrzeganie regulaminu i zapoznanie się z FAQ