2044/45
Po zdobyciu piętnastego Pucharu Mistrzów przez PSG - nadal trwały piękne chwile francuskiego futbolu. Ekipa „Trójkolorowych" w której znalazło się aż dziewięciu graczy mojego klubu (Wrzesniak, Catherine, Grand, Ekwalla, Rey, Gregori, Kendouci, Vanitou i Tunani) plus trzech byłych (Diarra, Le Borgne i Mauli) - po raz pierwszy (w moim świecie gry) została mistrzem Europy! Kilka tygodni później Francja dołożyła do tego złoty medal olimpijski (również pierwszy) a z PSG wydelegowałem na ten turniej trzech graczy: Wrzesniaka (choć de facto był już wtedy wypożyczony do Man City), Blaze i Diakhate. Innych nie puściłem ze względu na napięty kalendarz w sierpniu.
W sezonie 2044/45 do zdobycia miałem siedem trofeów. Ta opowieść będzie o tym jak rozegrać 62 spotkania, przegrać z nich zaledwie 2 (słownie: dwa!) i powiększyć kolekcję zdobyczy nie o siedem, lecz tylko... o cztery!
Zaczynamy tradycyjnie od ruchów transferowych. Zdecydowałem się pożegnać dwóch wybitnych graczy; to Henri Gregori oraz Fabrice Rey. Pierwszy z nich został za 48 mln euro wytransferowany do Olympique Marsylia drugi za 40 mln wypożyczony na sezon do Arsenalu. Przyczyny rozstania były różne - w przypadku Gregoriego przesyt sukcesami, natomiast jeśli chodzi o Reya - uznałem, że pora uczynić graczem pierwszego wyboru Meksykanina Michaela Foxa. Fabrice natomiast był zawsze piłkarzem kontuzjogennym, więc po przekroczeniu trzydziestego roku życia mogłoby być z tym tylko gorzej. Obaj - Gregori i Rey zasłużyli na pamiątkowe tablice:
(W tabelce po imieniu i nazwisku, dacie urodzenia, pozycji, narodowości, dacie debiutu i ostatniego meczu: Kolejny Sezon, Liga, Puchar Francji, Puchar Ligi, Superpuchar Francji, Liga Mistrzów, Liga Europy, Superpuchar Europy, Klubowe Mistrzostwa Świata, Razem. Liczby to mecze/gole w poszczególnych rozgrywkach, a gwiazdki oznaczają ich wygranie)
Innym, ważnym w zeszłym sezonie ogniwem zespołu był boczny obrońca Adam Wrzesniak - wypożyczony teraz na rok do Manchesteru City (15 mln euro). Nie akceptował on roli zmiennika.
Jeśli chodzi o nabytki, to sprowadziliśmy do klubu kilku utalentowanych młodzieńców - a wymienić trzeba na pewno trzech z nich. Pierwszy to niemiecki nastolatek o jakże germańskim brzmieniu imienia i nazwiska - Marek Zawadzki. Marek to utalentowany obrońca lub defensywny pomocnik wypożyczony na razie z Kaiserslautern z dużymi szansami na stały angaż w PSG.
Brazylijski skrzydłowy Alex Fabiano sprowadzony z brazyliskiej Vitorii ma również zadatki na klasowego gracza (choć mój sztab szkoleniowy akurat uważa inaczej):
W styczniu dołączył też do nas piłkarz o bardzo zasłużonym dla PSG nazwisku - Aboubacar Sanogo. W odróżnieniu od sławnego poprzednika - jest obywatelem Wybrzeża Kości Słoniowej. Węgierski Debreceni VSC sprzedał go nam za zaledwie 250 tysięcy euro.
Innego rodzaju „nabytkiem" jest Davidson Semedo. Ten zawodnik przyszedł z naszej filii - Ajaxu Amsterdam - już w roku 2039. Jednak nie zdążył nawet zadebiutować, tylko przez pięć kolejnych lat był wypożyczany (Kopenhaga, Torino, Sampdoria, Borussia D., Milan). Teraz postanowiłem dać mu szansę gry - bo ma wszelkie dane, by być cennym uzupełnieniem drużyny. Problem w tym, że to trochę taki... buntownik. Oburzony faktem, że przez kilka lat nie otrzymywał powołań do dorosłej reprezentacji Holandii - tuż po powrocie do PSG zdecydował się reprezentować ojczyznę ojca - Republikę Zielonego Przylądka. Takiej egzotyki jeszcze u nas nie było!
Jest też kilku innych, lecz na razie ogrywają się głównie w rezerwach.
Runda jesienna była w naszym wykonaniu fenomenalna - wystarczy powiedzieć, że nie przegraliśmy żadnego meczu! Wzbogaciliśmy w tym okresie salę pamiątek o trzy trofea. Najpierw zdobyliśmy Superpuchar Francji po wygranej z Olympique Lyon 3-1 (Dević, Kendouci, van Veen), potem Superpuchar Europy po pokonaniu sensacyjnego zwycięzcy Ligi Europy z zeszłego sezonu - US Boulogne 2-1 (Bazin, Tunani) by w grudniu cieszyć się z Klubowego Mistrzostwa Świata - finał z Boca Juniors 3-0 (hat-trick Omara Tunaniego).
Ten mecz kończył wspaniały rok 2044 i aby było jeszcze piękniej - wyrównaliśmy nasz rekord gier bez porażki (wszystkie rozgrywki), który wynosił 52 i ustanowiony został pomiędzy 17/09/2016 a 20/05/2017. Czyli 27 wirtualnych lat wcześniej! Stało się jasne, że gdy nie przegramy pierwszego meczu w roku 2045 - ustanowimy nowy rekord. A przegrać nie mieliśmy prawa, gdyż przeciwko nam w rozgrywkach o Puchar Francji wystąpiła drużyna z francuskiej niższej ligi (National) o dźwięcznej nazwie Le Poiré-sur-Vie. Rezerwowi nie zawiedli, 7 stycznia 2045 roku wygrali 4-1 i mogliśmy cieszyć się z ustanowienia nowego rekordu - 53 spotkania bez porażki!
Ta niwiarygodna passa rozpoczęła się jeszcze w poprzednim sezonie (27/02/2044). Niemal rok bez smaku przegranej - to jest coś! Równocześnie jeden z zawodników mógł cieszyć się z własnego rekordu - to niespełna 16-letni Karim Trabelsi. 7 stycznia 2045 roku miał dokładnie 15 lat i 309 dni gdy strzelił w swoim debiucie bramkę na 2-0. Tym samym został najmłodszym strzelcem gola w historii PSG! Poprzedni rekordzista, dziś nasz uznany gwiazdor - Omar Tunani - uczynił to mając 16 lat i 33 dni. Czyżby więc Trabelsi - również wychowanek naszej akademii - miał szansę na równie udaną karierę? Zobaczymy - na razie brakuje mu nieco szybkości, lecz usilnie nad tym pracuje podczas treningu indywidualnego.
Po ustanowieniu rekordu - 53 mecze bez porażki! - niespodziewanie przyszedł lekki kryzys. Cztery dni po wizycie w Le Poiré-sur-Vie pojechaliśmy do Lyonu, by w ćwierćfinale Pucharu Ligi stawić czoło Olympique. I - niestety - ulegliśmy im 1-2, decydującego gola tracąc w dogrywce. Kompletnie „zaciął się“ fantastyczny jesienią Omar Tunani i w styczniu ani razu nie trafił do siatki - przełamał się dopiero 18 lutego!
Niemniej nadal nie przegrywaliśmy! W pewnym momencie zapragnąłem pobić następne dwa rekordy. Od 26/03/2016 do 20/05/2017 nie przegraliśmy w lidze 46 spotkań - teraz pojawiła się szansa by i to osiągnięcie poprawić! Co więcej! Nigdy - a gram już PSG 34 sezon - nie udało mi się zakończyć rozgrywek Ligue 1 bez porażki. Zamierzałem to wreszcie zrobić! I - Panowie! - oba cele udało mi się zrealizować! Drużyna po raz pierwszy w historii zakończyła rozgrywki ani razu nie schodząc do szatni pokonana:
Na koniec mamy równo 50 gier bez porażki w lidze (passa rozpoczęta 27/02/2044, czyli jeszcze w sezonie 2043/44) - i możemy nadal ten rekord śrubować!
Czy zatem tak wspaniały zespół mógł nie obronić Pucharu Mistrzów?! Okazało się, że może... Wystarczył w półfinale jeden, jedyny naprawdę fatalny mecz w naszym wykonaniu - na Camp Nou z Barceloną... Polegliśmy tam 1-4 i mimo zwycięstwa 2-0 u siebie oczywiście to oni awansowali do wielkiego finału...
Na domiar złego w finale Pucharu Francji zremisowaliśmy 1-1 z Boulogne, by ulec im w rzutach karnych. Czyli - fenomenalny sezon okazał się wcale .... nie tak bardzo fenomenalny...
Teraz już wiecie jak można z 62 spotkań przegrać zaledwie 2 (z Lyonem w Pucharze Ligi i Barceloną w Lidze Mistrzów) i na siedem możliwych trofeów zdobyć tylko cztery...
Francja, 2044/2045
[#1] - Wyrwanie się z amatorskiej rzeczywistości: rezerwy klubów Ekstraklasy to kolosy na glinianych nogach dla byłych Okręgowców
Manifest użytkownika siwek
W FM 2018 piłkarze będą mogli ujawniać że są homoseksualistami
Od Zera Do Bohatera
Facebook
Twitter
YouTube
Twitch.tv
RSS
Komentarze (0)
Możliwość komentowania tylko dla zarejestrowanych użytkowników.
Nie masz konta? Zarejestruj się.
Drogi Rewolucjonisto, prosimy o przestrzeganie regulaminu i zapoznanie się z FAQ