Jak informują media w 65. rocznicę zwycięstwa nad faszyzmem wielu Polaków wzięło udział w obywatelskiej akcji wspartej głosem intelektualistów, duchownych i artystów, którzy wspólnie nawoływali do zapalenia zniczy na grobach radzieckich żołnierzy.

Na jednym z kołobrzeskich cmentarzy można między innymi zobaczyć stary napis mówiący o tym, że byliśmy wrogami, ale połączyła nas ziemia. Wiem, że 9 maja 1945 roku polski żołnierz Ludwik Skokun łącząc wypiętymi z munduru agrafkami białą i czerwoną szmatę, tym samym tworząc biało-czerwoną flagę wieszał ją na berlińskiej kolumnie Zwycięstwa, obok wielu barw ZSRR, obok dożynanych Niemców i gwałconych kobiet we własnych domach. Ale jeszcze bardziej nie zapominam też o tym, że to dzień wygranej jednej zbrodni nad drugą, bestialskich morderców nad innymi mordercami, że to kłamany powód do świętowania. Szczególnie dla nas. I choć   w jaki sposób dzisiaj Jarosław Kaczyński zwrócił się do Rosjan, budują mnie gesty, ta społeczna akcja, to wiem, że ten moment, ten dzień, to pora nie najlepsza. Wybaczać należy, ale zapominać nie wolno. 1 listopada, wczoraj, jutro i pojutrze wydają mi się odpowiedniejszymi dniami na pamięć o zmarłych, bo choć oddawanie hołdu radzieckim żołnierzom pogrzebanym na polskiej ziemi w ramach specjalnie przygotowanej akcji akurat w Dniu Zwycięstwa jest przejawem niebywałego pojednania, to jednak chyba pojednania w przesadzie gestów.

Wiem, że twórcy i wspierający inicjatywę umiejętnie i spokojnie odcinają się w ramach odpowiedzi na prowokacje niektórych publicystów drwiących, że może 1 i 17 września też powinniśmy palić znicze. Pamięć o człowieku miesza się ze zwykłą myślą, że cóż to za radość pozbyć się Hitlera i faszystów, a przyjąć Stalina i komunizm. I zastanawiam się dlaczego tylko ten gest w dniu dzisiejszym skierowano względem radzieckich żołnierzy, a nie wszystkich poległych, też Niemców. Jest w tym pewna rozbieżność intencji, bo człowiek ginął tak samo - może to umknęło, ale pojawia się pytanie czy celowo? Bardzo ufnie myślę, że nie.

Ciekawie i roztropnie swego czasu problemem zajęła się Organizacja Narodów Zjednoczonych, bo 8 i 9 maja ustanowiła Czasem Upamiętniającym i Jednoczącym Tych, Którzy Stracili Życie Podczas II Wojny Światowej.

Wszystkie moje teksty znajdziecie na: http://mateuszbachlaj.blogspot.com/ - serdecznie zapraszam!