Mój komputer od pewnego czasu stawia trudne warunki. Nie działa nagrywarka, zasilacz po podłączeniu modemu internetowego ledwie zipie, a Football Manager to dla mnie, nieprzerwanie od dwóch lat, 8.0.2. Czas leci, a mój nabytek z grudnia 2005 stoi jak stał, nie reinstalowany od trzech wiosen (nie defragmentowany od... właściwie to nigdy nie przeprowadziłem tego procesu), częściej zmieniam pokoje w domu niż jakikolwiek komponent w mojej maszynie. 512 MB RAM, Athlon 1,81 GHz oraz GeForce 5200 okazały się za słabe w konfrontacji z najnowszą odsłoną futbolowego arkusza kalkulacyjnego. O ile mecze kulek, w przeciwieństwie do tych sprzed roku, są grywalne, o tyle komfortowa gra przy włączonych kilku ligach okazuje się niemożliwa. Przepraszam za niecierpliwość – drugiego Football Managera 2006, gdzie postanowiłem włączyć wszystkie ligi świata (i w postanowieniu trwałem bodaj trzy sezony), nie zaliczę. Choć, bez pudła, pewnie zyskałaby na tym moja erudycja, a czytanie podczas ładowania mogłoby zdystansować, przynajmniej jeśli chodzi o czas mu poświęcony, lekturę w autobusie. 

Jeśli chodzi o królewskiego* FM-a. W Torino wytrwałem do 2019 roku (w międzyczasie zmieniając użytkownika z Irlandczyka na Amerykańskiego żyda), była to moja druga tak długa kariera w Football Managerze, dystansująca poprzednią sześciolatkę zaczynającą się w Blackburn. Widać dobrze działa na mnie pisanie opowiadania. Właśnie, kolejnych odcinków – zgadnijcie czemu – nie będzie. Na grę jestem Go w stanie wyłuskać. Na pisanie niekoniecznie, zresztą drugi sezon był już dziesięć sezonów temu.

Na (prawie) koniec, oklepana dygresja – to już pół roku jak Scenowego Peryskopu nie ma. Trzy razy dłużej cierpimy na brak codziennych wielkich wydarzeń, i oba te projekty upadły ze względu na brak czasu.

Potężna zabawka, ten czas. Słyszałem ostatnio rozmowę dwóch, na oko dziesięcioletnich, chłopców:
- Chciałbyś móc cofnąć się w czasie?
- W sumie nie wiem, może by się ułożyło wszystko nie po mojej myśli...
- Ale wtedy mógłbyś cofnąć się do momentu, w którym się cofałeś i powiedzieć „nie!”.

Całkiem łebskie.

*- chyba tylko Ceyvol ma wątpliwości o której wersji piszę...