Urodziłem się 28 lat temu, od mniej więcej 17 przesiaduję przed komputerem mniej lub więcej czasu. Byłem jednym z pierwszych dzieciaków na osiedlu, który miał komputer PC, a na pewno pierwszy w klasie. Nie zawsze było tak, że wszyscy byli zafascynowani tym cudem techniki. Pomimo, że nie miałem w zamiarze się nim popisywać i raczej każdego zapraszałem żeby mógł sobie na nim pograć a nie chowałem go niczym skarb to spotkałem się z wyrazami zazdrości. Czasami jak to w dziecięcym świecie bywa w dość głupi sposób. Na szczęście nie trwało to długo, bo komputery zaczęły coraz szerzej „zaglądać” do naszych domów.

Początki, mimo, że ekscytujące wiadomo zbyt ciekawe nie były. Gry na dyskietkach i przeglądanie pism growych to jedyne, na co człowiek mógł liczyć w tamtych czasach.
Powoli rynek się budził, coraz więcej gier i w końcu CD-Rom w szerszym dostępie.
Nieśmiertelny Stadion X-lecia i pierwszy kontakt z grami z „korony”. Niestety czasy były, jakie były i tylko w ten sposób części osób udawało się dostać to, czego potrzebowali.
Moja pierwsza płyta! FIFA 98 i te niezapomniane chwile, kiedy strzelało się bramki po nocach!
I tak leciały lata…, ale w między czasie pojawił się pewien tytuł, który zagościł w każdym z moich kolejnych sprzętów w kolejnych wersjach.
Oczywiście pojawił się Championship Manager a obecnie Football Manager. Pierwsza wersja 98/99! Tyle już lat mija a ja już myślę, co zrobić z komputerem żeby najnowsza wersja działała, co najmniej zadawalająco!

Dobra podekscytowałem się, na spokojnie.
Podsumuję jak wyglądało moje życie przez te kilkanaście lat z naszą uwielbiana grą.
Będzie ogólnikowo, żeby nie zanudzać.
Pomimo gry we wszystkie wersje, co roku nie jestem encyklopedią wiedzy na temat gry, traktuję ją jak coś, co przynosi mi frajdę, czasami frustruje, ale nigdy nie oddaje się jej bez końca. Nie znam wszystkich zagadnień perfekcyjnie. Często pomagam sobie informacjami znalezionymi w sieci. Czasami lubię pójść na łatwiznę i skorzystać z czyjejś taktyki.
Jednak zawsze, ale to zawsze gram tak jak ja lubię, nigdy nie próbuje naśladować innych, jeśli chodzi o styl prowadzenia drużyny.

„Save & Load” zdarzało się kiedyś, przecież to miała być zabawa – takie rozumowanie nastolatka. Teraz czasami robię to, ale tylko dla eksperymentu a czysty stan gry zawsze jest zachowany do dalszej zabawy.
Szukanie talentów zawsze to lubiłem! Ile frajdy dawało znalezienie piłkarza, który później w prawdziwej piłce coś osiągał. Nie mówię tutaj o pierwszych wersjach gry i talentach, na których wychowało się mnóstwo graczy tylko o kolejnych, kiedy baza zawodników się rozrastała i wyszukanie perełek było coraz trudniejsze, ale i bardziej satysfakcjonujące.
Dużo mam do napisania w ramach wspomnień, ale może to później, jak na pierwszy raz nie będę nudził. Tym bardziej, że w pracy przydałoby się popracować.
Do kolejnego manifestu, mam nadzieję, że będę tu w końcu zaglądał dużo częściej w celu napisania czegoś a nie tylko przeczytania.