Mistrzostwa Europy 2016
Gospodarz: Francja
Włochy wygrały swoją grupę (Niemcy, Norwegia, Irlandia) z kompletem punktów i bilansem bramkowym +6. W finale przyszło im się znów zmierzyć z Niemcami. Zwyciężyli 3-2 po bramce Destro i dwóch golach Sebastiana Giovinco, który został uznany najlepszym graczem turnieju. Z moich zawodników tylko wyżej wspomniany Mattia Destro grał w pierwszym zespole, a z ławki czasem wchodzili Andrea Ranocchia i Lorenzo Crisetig.
Po tym (jakby nie patrzeć) olbrzymim sukcesie, trener Italii - Cesare Prandelli postanowił zrezygnować z funkcji selekcjonera i wrócić do piłki klubowej. Nie zastanawiając się długo złożyłem swoje podanie do Włoskiego Związku Piłki Nożnej, w końcu od dawna chciałem objąć funkcję menedżera reprezentacji.
Tak jak myślałem, moje sukcesy w klubie przekonały Związek, iż jestem najlepszym możliwym wyborem. Takim oto sposobem na swoje barki zarzuciłem obowiązek prowadzenia reprezentacji Włoch!
Transfery
Po zwycięstwie w finale Lidze Mistrzów (3-2 z Arsenalem) wszystkim zawodnikom automatycznie wzrosła wartość. Postanowiłem to wykorzystać i nieźle zarobić na niektórych piłkarzach, oto oni:
- Christopher Dibon - kupiony dwa lata temu z Red Bull Salzburg za 14 mln zł. Podczas tych dwóch sezonów był naprawdę solidnym rezerwowym, ale zaczął narzekać, że mało gra. Rozegrał u mnie 34 spotkania, w których zdobył po jednej bramce, asyście i nagrodzie dla gracza meczu.
- Leroy Fer - ściągnięty rok temu z Twente na zasadzie wolnego transferu. Pełnił u mnie rolę środkowego pomocnika, ale zawiódł moje oczekiwania. W grudniu odniósł kontuzję na 3 miesiące i nie zdołał wrócić do formy. W Interze zagrał 30 spotkań z dorobkiem jednej bramki i czterech asyst.
- Simao - zakontraktowałem go tuż po zwycięstwie w Lidze Mistrzów z Barceloną w 2014. W debiucie z Juventusem w Superpucharze Włoch wyróżnił się głupim, brutalnym faulem i został wyrzucony z boiska (przegrałem wtedy 0-1). Niestety, czerwone kartki łapał stosunkowo często, ale pomijając ten fakt był bardzo dobrym zmiennkiem Crisetiga, a i nie zarabiał dużo. Zagrał u mnie w 72 spotkaniach, w których strzelił jednego gola, zaliczył 3 asysty i raz został graczem meczu.
- Joel Chukwuma Obi - wychowanek, pamiętam jego wspaniałą asystę w jednym meczu z Porto, która zapewniła nam awans do finału. Niestety nie mogłem spełnić jego wygórowanych wymagań finansowych i żeby nie odszedł za rok za darmo postanowiłem go sprzedać. Za mojego panowania w klubie rozegrał 105 spotkań, zdobył 4 bramki, 10 razy asystował, a graczem meczu został tylko raz.
Podsumowanie transferowe:
Sezon przygotowawczy
Jak to już mamy w zwyczaju, wybraliśmy się na tournée po Azji oraz po USA. Do tego dorzuciliśmy jeszcze sparingi z niemieckimi klubami oraz z własnymi rezerwami. Jako że spora część zawodników była na zgrupowaniach reprezentacji (Mistrzostwa Europy i Olimpiada) to w pierwszych spotkaniach stosowałem dużą rotację i dałem pograć zawodnikom z rezerw.
Pierwszym poważnym sprawdzianem był mecz o Superpuchar Włoch z naszym odwiecznym rywalem - Milanem!
Zespoły wyszły w następujących ustawianiach:
Od początku przejęliśmy inicjatywę co skutkowało golem Destro w 5 i później w 27 minucie. Piłkarze trochę się rozluźnili i w 32 minucie straciliśmy bramkę za sprawą Mbaye Nianga. Jeszcze przed gwizdkiem kończącym pierwsze 45 minut Weiss podwyższył prowadzenie po indywidualnej akcji. Tuż po przerwie mieliśmy rzut rożny. Dośrodkowanie na bramkę zamienił Andrea Ranocchia. Rossoneri zdobyli się jeszcze na jedno trafienie (konkretnie Doumbia). Mecz zakończył się wynikiem 4-2 i Inter zdobył pierwszy Superpuchar Włoch pod moją wodzą.
Statystyki meczowe:
Przegląd kadry
Bramkarze:
- Stéphane Ruffier - pierwszy bramkarz, ściągnięty za darmo rok temu z AS Saint-Étienne. Początkowo grał średnio, nie błyszczał, ale po paru meczach zaczął bronić pewnie i na stałe zagościł w pierwszej jedenastce.
- Francesco Bardi - rezerwowy bramkarz, daję mu szansę w Pucharze Włoch i w mniej ważnych meczach. Nie popełnia błędów i na ogół nie mam się czym martwić gdy zastępuje Ruffiera.
Środkowi obrońcy:
- Andrea Ranocchia - zdecydowany lider naszej obrony. Przy rzutach rożnych jest nieoceniony i nie raz ratował nam tyłek strzelając bramkę głową.
- Juan Jesus - bardzo dobry obrońca, dzięki swojej szybkości i zwinności jest świetnym partnerem Ranocchi. Zdaża mu się popełnić błąd, zawalić mecz, ale przeważnie nie mam zastrzeżeń.
- Luca Caldirola* - zmiennik Ranocchi. Dosyć często dostaje szansę, czy to w zastępstwie właśnie włoskiego obrońcy czy Juana. Gra pewnie i nie narzeka na brak występów.
- Álvaro - nasze jedyne wzmocnienie w ostatnim okienku. Będzie zmiennikiem Juana, chociaż... to może Juan będzie jego zmiennikiem? Zobaczymy jak się będzie spisywać każdy z nich.
Boczni obrońcy:
- Sébastien Corchia - świetny prawy obrońca. I w ataku, i w obronie daje bardzo dużo drużynie. Nie żałuję ani grosza z 80 mln, które na niego wydałem.
- Martín Montoya - zmiennik Corchii. Był niepotrzebny w Barcelonie, więc skorzystałem z okazji i wykupiłem go za 10 mln zł.
- Jose Ángel - kupiony sezon temu z Atletico Madryt za rekordową sumę - 155 mln zł. Bałem się, że będą to pieniądze wyrzucone w błoto, ale Jose swoją grą szybko rozwiał te zmartwienia.
- Alessandro Colosi* - wyciągnąłem go w wieku 16 lat z Cremonense za grosze. Włączony do pierwszego zespołu dopiero niedawno. Dużym plusem jest, że może grać na obu bokach obrony.
Środkowi pomocnicy:
- Lorenzo Crisetig* - absolutny lider zespołu i "masakrator" środka pola. Szalenie pracowity i zdeterminowany. Nie ma wad, zawodnik kompletny (no dobra drybling ma słaby).
- Valentin Gay - wyciągnięty pare lat temu z Auxerre za darmo. Dotychczas grał w Primaverze, a w tym sezonie postanowiłem włączyć go do pierwszego zespołu.
- Marco Benassi* - bardzo dobry zawodnik, młody i nie ma wygórowanych wymagań finansowych. Pracowity, z dobrym podaniem i strzałem z dystansu.
- Andrea Romanò* - poprzedni rok spędził na wypożyczeniu w Lazio gdzie spisywał się bardzo dobrze (średnia powyżej 7). Będzie u mnie pełnił rolę zmiennika Banessiego.
Ofensywni pomocnicy:
- Pablo Sarabia - wykupiłem go z Getafe tuż po tym jak przegraliśmy finał LM z Realem Madryt i nie żałuję tej "szybkiej" transakcji. Niestety w poprzednim roku odniósł kontuzje przez co stracił 1/3 sezonu.
- Rubén Rochina - zmiennik Sarabii. Ma nosa do ważnych bramek. Raczej trzyma swój poziom, ale zdażają mu się słabsze mecze.
- Mateo Kovacic - fantastyczny rozgrywający, dużo asyst i ważnych goli. Liczę, że będzie chociaż kandydatem do Złotej Piłki.
- Jonathan Viera - zmiennik marzenie. Pierw był u mnie cofniętym napastnikiem, później schodzącym napastnikiem, teraz głównie zastępuje Kove na wysuniętym rozgrywającym.
- Vladimir Weiss - początki w klubie miał słabe, nie mógł odnaleźć formy, ale ostatni sezon w jego wykonaniu bardzo udany. Pewny punkt zespołu w nadchodzących rozgrywkach.
- Dudu - kupiony w tym samym czasie co Sarabia. W poprzednim sezonie był solidnym zmiennikiem Weissa, ale liczę, że w tym spisze się lepiej.
Napastnicy:
- Mattia Destro* - mój pierwszy wybór jeśli chodzi o napastnika. W poprzednim sezonie król strzelców Serie A. Potrafi zrobić coś z niczego i w pojedynkę wygrać mecz.
- Ademílson* - zmiennik Destro, chociaż gra prawie tyle samo spotkań co włoch. Zdobył aż 10 bramek w ostatniej edycji Ligi Mistrzów, co dało mu koronę króla strzelców tych rozgrywek. Niestety jest regularnie pomijany przez selekcjonera przy powołaniach do reprezentacji.
Nadchodzące spotkania/terminarz
Jak widać, los nie był dla nas łaskawy i w Lidze Mistrzów trafiliśmy do bardzo trudnej grupy z Benficą, która w poprzedniej edycji wyeliminowała Milan, PSG oraz Werderem Brema. Niemniej jednak plan minimum to wyjście z grupy, ale już "nie zajęcie" pierwszej lokaty będzie niespodzianką.
Włochy, 2016/2017
Liga Mistrzów dla każdego! Faza Grupowa 2021-2022
Handluj z tym!
Kocioł jadu
Słaby blog na poziomie, najgorszy blog na świecie
Facebook
Twitter
YouTube
Twitch.tv
RSS
Komentarze (0)
Możliwość komentowania tylko dla zarejestrowanych użytkowników.
Nie masz konta? Zarejestruj się.
Drogi Rewolucjonisto, prosimy o przestrzeganie regulaminu i zapoznanie się z FAQ